Parafia Rozniszew | Parafia rzymskokatolicka p.w. Narodzenia NMP w Rozniszewie

25 kwietnia

św. Marka Ewangelisty

Wznosimy się, trzymając nogi na ziemi

Porozmawiajmy o jego Ewangelii, niestety przez długi czas niedocenianej i porzuconej, lecz dziś na szczęście szeroko dowartościowanej. Jedną z cech charakterystycznych tej Ewangelii jest konkretność. Kieruje nas ku Absolutowi, ale nigdy nie pozwala stracić z oczu codzienności. Tajemnica Chrystusa mieści się w obrębie zwyczajnej egzystencji. Chwała objawia się w sposób skromny.

Marek zaprasza nas ciągle do tego, by iść „dalej”, „poza”, do unoszenia się w inny wymiar, ale tak by nigdy nie utracić kontaktu z ziemią.

Jeżeli zaś grozi nam czasem niebezpieczeństwo zagubienia w rozrzedzonej atmosferze duchowości, wystarczy mały szczegół (na przykład polecenie, aby nakarmić dziewczynę przywróconą cudownie do życia w domu Jaira), aby sprowadzić nas na ziemię.

Ta Ewangelia, jak ktoś powiedział, zobowiązuje nas do stąpania przynajmniej jedną nogą po ziemi. Ja rzekłbym: obiema nogami. Owszem, są dozwolone loty, ale nie ucieczki. Można się unieść, ale nie wolno się odrywać od konkretnej rzeczywistości.

Prawo „przekraczania” – obowiązujące chrześcijanina – nigdy nie prowadzi w nierealny świat czy do bujania w obłokach.

Nie ma wątpliwości co do tego, że z Markiem idzie się „dalej”, „poza”. Biada jednak, jeśli straci się z oczu punkt oparcia. Z Markiem można zobaczyć „inne rzeczy” pod warunkiem, że nie stracimy z oczu „rzeczy zwyczajnych”. Idąc z nim, można dotrzeć do innego świata, nie uciekając jednak z tego świata.

On pomaga nam dojść do nieba, ale pod warunkiem, że w każdej chwili potrafimy powiedzieć, gdzie jest ziemia.

Pozwala nam przybliżyć się do Boga, jeżeli tylko nie oddalamy się od ludzi.

Alessandro Pronzato – Światło na każdy dzień

Św. Marka, Ewangelisty (25 kwietnia)

Żyć Ewangelią, aby ewangelizować innych

¹⁵ I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! ¹⁶ Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. ¹⁷ Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; ¹⁸ węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie». ¹⁹ Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. ²⁰ Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły. (Mk 16, 15-20)

O co proszę?
O dogłębne przekonanie, że moc Jezusa towarzyszy mi na każdym kroku.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus powierza mi misję (w. 15). Mam głosić Ewangelię tam, gdzie toczy się moja codzienność. Ona jest „całym światem”, do którego mnie posyła.
Uświadomię sobie, że dzięki mnie wiele osób może spotkać Jezusa. Ode mnie zależy, czy będzie dla nich kimś bliskim czy dalekim. Jak wygląda moje życie Ewangelią w konkretach dnia: w rodzinie, we wspólnocie, w pracy?
Przywołam z wdzięcznością osoby, które przekazały mi wiarę (w. 16): rodziców, którzy przynieśli mnie do chrztu, kapłana, który mnie ochrzcił i wielu innych, którzy troszczyli się o mój rozwój duchowy. Kto to jest? Pomodlę się za nich.
Jezus zapewnia mnie, że jeśli Mu uwierzę, będę mógł w Jego imię dokonywać rzeczy po ludzku niemożliwych (w. 17-18). Wsłucham się w Jego słowa i będę prosił o wiarę w moc Jego Słowa. Jakie przeżycia budzą we mnie Jezusowe obietnice?
Ilekroć słucham z wiarą słowa, tylekroć dokonuje ono wielkich rzeczy w moim życiu. Nie zawsze dostrzegam je od razu. Moja wiara w moc słowa sprawi, że będę je głosił z mocą. Takiej władzy udzielił mi Jezus przed swoim odejściem do nieba. Owoce objawią się w swoim czasie.
Razem z uczniami będę się wpatrywał w Jezusa wstępującego do nieba (w. 19). Wstępuje do Ojca, czyli pozostaje blisko mnie. Ojciec jest tam, gdzie są Jego dzieci. Ilekroć mówię „Ojcze nasz, który jesteś w niebie”, tylekroć wyznaję, że jest przy mnie razem z Jezusem.
W żarliwym wołaniu zwrócę się do Ducha Świętego, aby wlał we mnie głębokie przekonanie o bliskości Ojca i Syna. Duch Jezusa codziennie tchnie we mnie przez Słowo, posyła mnie i towarzyszy mi w głoszeniu Ewangelii (w. 20). Będę powtarzał: „Wierzę, Boże, że Ty zawsze jesteś ze mną!”.

Ks. Krzysztof Wons SDS

Modlitwa do Matki Bożej Rozwiązującej Węzły

Nadchodzące Wydarzenia

Różaniec ze św. Ritą

Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

To rozmyślanie dedykuję osobom, które lubią mieć wiele albo raczej wszystko pod kontrolą. Jest ono przeznaczone również dla perfekcjonistów, bo jedno wiąże się z drugimi, oraz dla tych, którzy nie potrafią okazać sobie miłosierdzia i wyrozumiałości wobec własnych ograniczeń.

Zobacz, Maryja i św. Józef nie popełnili grzechu, a jednak zgubili Jezusa. Zgubili Go, choć nie było w tym ich winy. Kiedy się zorientowali, zaczęli szukać, ale początkowo nie tam, gdzie trzeba, bo wśród ludzi. Dopiero później zajrzeli do świątyni, co dla Jezusa było oczywiste: „Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mojego Ojca?” (por. Łk 2, 41-52).

Są takie rzeczy, które są twoją słabością, twoją niedoskonałością, a za które nie jesteś odpowiedzialny. Bywa, że ogarniają cię ciemności, zupełnie nie z twojej winy. Może sądzisz, że powinieneś mieć na coś wpływ, i obwiniasz się o to, że go nie masz? Nie masz, bo nie jesteś wszechmogący. Pamiętaj, że pycha leży u podstaw twojej chęci kontrolowania wszystkiego.

Oczywiście, strzeż się „bylejakości” w twoim życiu, ale ta dziesiątka różańca niech będzie ci pomocą w rozpoznaniu tego, na co nie masz wpływu. Bądź bardziej miłosierny wobec siebie. Bądź wyrozumiały wobec poczucia, że zgubiłeś Jezusa. Czasami musisz przejść te ciemności, aby z jeszcze większą radością Go spotkać.

Ks. Teodor Sawielewicz - Różaniec w trudnych sprawach ze świętą Ritą

Homilia na niedzielę… przed niedzielą

V Niedziela Wielkanocna, rok B

Rodzina chrześcijańska Kościołem domowym

Dz 9, 26-31; Ps 22; 1 J 3, 18-24; J 15, 1-8

Dużo się mówi o rodzinie i jej problemach. Został nawet uchwalony Kodeks rodzinny, stojący na straży jej praw. Rodzinę nazywa się podstawową komórką społeczną. Często jednak zapomina się, że jest ona czymś więcej. Powstała przy ołtarzu, a więc posiada wymiar sakralny, jest sakramentem, widzialnym znakiem Bożym. Jezus Chrystus powołał do istnienia wspólnotę całego Ludu Bożego Nowego Przymierza – Kościół. Najmniejszą i podstawową jej komórką jest wspólnota rodzinna, dlatego zwana jest „Kościołem domowym”.

W pewnej rodzinie było ośmioro dzieci. Wszystkie były wierzące i praktykujące, wszystkie wzorowo się prowadziły: najpierw dobrze się uczyły, zdały na studia, wzorowo je ukończyły, wyjechały na stypendia do różnych krajów europejskich, a po powrocie objęły różne odpowiedzialne stanowiska. Ludzie zazdrościli rodzicom takich dzieci. Pewnego dnia ktoś zapytał ojca tej rodziny: „Jakie metody wychowawcze przynoszą tak dobre efekty?”. Odpowiedział: „Żadnych specjalnych metod nie stosowaliśmy, bo ani żona, ani ja nie jesteśmy zbyt wykształceni. Nasza metoda była więc prosta – nigdy nie mówiłem dzieciom: «czytajcie Pismo Święte». Zamiast tego oświadczałem: «Teraz spotkamy się z Bogiem w Jego słowie w Piśmie Świętym». Nigdy nie mówiłem: «Dzieci, odmówcie pacierz», ale «Teraz klękniemy i odmówimy pacierz». I tak dalej. Oto metoda, której przez całe życie trzymaliśmy się z żoną, pamiętając, że rodzina jest Kościołem domowym”.

Drogie siostry, drodzy bracia, oto piękny przykład prawdziwie chrześcijańskiego podejścia do rodziny i jej obowiązków. W tej rodzinie trzymano się obiegowej prawdy: „Kogo się nie zna, tego się nie kocha”. Dlatego przez wspólne czytanie Pisma Świętego, przez gruntowne zgłębianie wiedzy katechizmowej, przez uczestnictwo we Mszy św. i różne praktyki pobożnościowe po prostu nawiązywano kontakt osobowy z Bogiem. A jeśli człowiek nawiąże taki kontakt z Bogiem, to także zmienia się jego odniesienie do ludzi, do współmałżonka, do rodziców, do dzieci.

Z radością można powiedzieć, że przybywa w naszej ojczyźnie takich rodzin, które rozumieją, że w dzisiejszych czasach tylko tę rodzinę ominie kryzys, która wytrwa przy Bogu. Dlatego coraz więcej jest rodzin, w których przynajmniej raz w tygodniu czyta się wspólnie Biblię oraz przerabia się z dziećmi katechizm.

Opowiada doświadczony katecheta: „Pięć lat temu udałem się do pewnej rodziny, by załatwić jakąś sprawę. Pukam. Cisza. Jednak za drzwiami słyszę głosy. Pukam więc głośniej. W dalszym ciągu nic. Wreszcie, kiedy po raz trzeci zapukałem, w drzwiach stanęła pani domu, z zawodu nauczycielka. «Dobrze, że ksiądz przyszedł… Może nas ksiądz pogodzi» – zawołała uradowana. «A o co chodzi?» – zapytałem. «Proszę księdza, czytaliśmy Pismo Święte i wybuchła sprzeczka, bo Zbyszek, który już chodzi do czwartej klasy technikum elektrycznego, chce czytać komentarz, a młodsi nie, bo nic z niego nie rozumieją». W rozmowie, ku wielkiej mojej radości – dowiedziałem się, że ta rodzina spotyka się z Bogiem w Jego słowie raz w tygodniu już od wielu lat, bo od I Komunii św. Zbyszka. Na moje pytanie, od czego się zaczęła ich przygoda z Biblią, ojciec, inżynier, pokazał mi piękny egzemplarz Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu i wyjaśnił: «To upominek od ojca chrzestnego Zbyszka wręczony mu w dniu I Komunii św. Proszę przeczytać dedykację: 'Kochany Zbysiu! Bardzo często czytaj tę Świętą Księgę, abyś zrozumiał słowa proroka Ezechiela: zjedz tę księgę…’. Od dnia I Komunii św. syna raz w tygodniu czytamy Pismo Święte wspólnie, aby jego treścią napełnić nasze dusze» – powiedział ojciec”.

Drogie siostry, drodzy bracia, a wy jaką treścią karmicie swoją duszę i dusze członków swojej rodziny? Czy znajdujecie czas, aby wypełnić ten najważniejszy obowiązek Kościoła domowego, czyli – pytając inaczej – czy przekazujecie wiarę w rodzinie? Kto pozna Boga na miarę ludzkich możliwości, ten zapewni swojej rodzinie trwały fundament. Poznane słowo Boże trzeba jeszcze przemedytować, przemodlić. Także wspólnie.

Modlitwa wspólna powinna być krótka, od dwóch do trzech minut. Zawsze Ojcze nasz, Zdrowaś Mario, Wierzę w Boga. Powinna być też dostosowana do roku kościelnego i aktualnych okoliczności, np. z okazji I Komunii św. dziecka: „o dobre przygotowanie do spowiedzi – prosimy Cię, Jezu”. „Aby dzień I Komunii św. był najpiękniejszym dniem naszego dziecka – prosimy Cię, Jezu”. „Aby w dniu I Komunii św. nie podawano alkoholu – prosimy Cię, Jezu”. „Aby każdy człowiek zrozumiał wartość Mszy św. i częstej Komunii św. – prosimy cię, Jezu”. Dobrze przeżywana rodzinna modlitwa jest jej szkołą na całe życie dla wielu pokoleń. Można by na to przytaczać wiele przykładów.

Droga siostro, drogi bracie, jak jest w twojej rodzinie? Doba ma 1440 minut, a ile minut twoja rodzina przeznacza dla Boga? Spójrz na zegarek i policz.

Rodzina, chcąc żyć po Bożemu, musi karmić się Ciałem i Krwią Jezusa. Życie pokazuje, że rodzina wypełni należycie swoje religijne obowiązki dobrze i przezwycięży piętrzące się przed nią trudności i pokusy tylko wtedy, gdy jej członkowie będą często przystępowali do Komunii św. Warto wykorzystać do tego takie okazje jak: I Komunia św. dziecka, rocznica ślubu, dzień imienin, dzień urodzin… Jeden z księży proboszczów opowiadał o pewnej rodzinie w swojej parafii. Otóż już na początku stycznia syn zamówił Mszę św. na dzień 4 marca z okazji imienin ojca. Na tę Mszę św. przybyły dzieci z odległych miejscowości i razem z sędziwym ojcem przystąpiły do Komunii św.

Drogie siostry, drodzy bracia, jak jest w waszej rodzinie? Może dzisiaj wasza rodzina jest zagrożona rozpadem, może przeżywa kryzys. Dlaczego tak się dzieje? Bo zapomnieliście o słowach Pana Jezusa: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15, 5).

Oto najważniejsze obowiązki Kościoła domowego, czyli rodziny: przekazywać i pogłębiać wiarę, spotykać się z Bogiem w Jego słowie, na modlitwie, zwłaszcza rodzinnej, spożywać często Ciało i Krew Chrystusa. W rodzinach, które dobrze spełniają swoje obowiązki, z pewnością będzie pogłębiała się prawdziwa miłość i duch apostolstwa. Nie może bowiem być inaczej.

Drogie siostry, drodzy bracia, obserwując życie codzienne, z przykrością zauważamy, że coraz więcej rodzin przeżywa kryzys, a nawet rozpada się. Pytamy, co jest tego przyczyną? Odpowiedź jest krótka. Te rodziny liczyły tylko na własne siły. Zapomniały, niestety, o słowach Pana Jezusa z dzisiejszej ewangelii: „Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity” (J 15, 5). Drogie siostry, drodzy bracia, prośmy Boga, aby nasze rodziny zrozumiały, że ich siła jest w Bogu, a więc trzeba, aby były Bogiem silne, aby pozostawały domowym Kościołem promieniującym na cały świat. Amen.

Ks. Teodor Szarwark – Z domu ziemskiego do domu wiecznego. Homilie na niedziele i święta. Rok B

Watykan

Teologia ciała: 110. Język miłości i „mowa ciała”
Najważniejszy cykl katechez Jana Pawła II po raz pierwszy od 40 lat w oryginalnej wersji dźwiękowej. Najpierw streszczenie Jana Pawła II w języku polskim, a następnie cała katecheza z tłumaczeniem na język polski.. Czytaj wszystko
Papież: kiedy Maryja puka do twego serca, otwórz od razu
Kiedy Maryja puka do naszego serca, wpuśćmy ją od razu, nie odkładajmy tego na potem – apelował Papież w krótkim, wyrażonym w spontanicznych słowach przesłaniu do mieszkańców Termoli. W najbliższych dniach w tym nadmorskim mieście w południowych Włoszech rozpocznie się peregrynacja Matki Bożej Fatimskiej. Czytaj wszystko
„Święty Kamil mawiał, że dzieła miłosierdzia nie są nasze, ale Pana Boga" - Misja Kamilianów w Gruzji
Od 25 lat Ojciec Paweł Dyl z zakonu Kamilianów, dyrektor Przychodni i Ośrodka Rehabilitacji w Tbilisi poświęca się niesieniu pomocy tym, którzy jej najbardziej potrzebują. „Wszystko rozpoczęło się od miłości naszego świętego Jana Pawła II do opieki nad chorymi i niepełnosprawnymi. To on ofiarował narodowi gruzińskiemu ośrodek zdrowia" - powiedział w rozmowie z Vatican News […]
Kard. Pizzaballa: wojna zmienia nas wszystkich, pokój musi przyjść oddolnie
Minęło 200 dni od początku wojny w Ziemi Świętej. Panuje niepewność, jak długo potrwa ten konflikt i co nastąpi potem; jedno jest pewne: nic nie będzie już takie samo jak kiedyś – mówi Radiu Watykańskiemu kard. Pierbattista Pizzaballa. Czytaj wszystko
Abp Henryk Jagodziński: w Ghanie nie ma kościoła, w którym nie byłoby obrazu Bożego Miłosierdzia
Jan Paweł II odbył pielgrzymkę do Ghany, jako pierwszą na Czarny Ląd, do tej pory ludzie wspominają tę wizytę — mówi w rozmowie z Radiem Watykańskim - Vatican News abp Henryk Jagodziński. Hierarcha został 16 kwietnia mianowany przez Papieża Franciszka nuncjuszem apostolskim w Republice Południowej Afryki i Lesotho. Dotychczas był papieskim przedstawicielem w Ghanie. Czytaj […]

KAI

W Lublinie rozpoczęło się spotkanie grupy kontaktowej Episkopatów Polski i Niemiec
W dniach 23-25 kwietnia br. odbywa się coroczne spotkanie grupy kontaktowej Episkopatów Polski i Niemiec. Gospodarzem spotkania jest w tym roku abp Stanisław Budzik, przewodniczący Zespołu KEP ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec. The post W Lublinie rozpoczęło się spotkanie grupy kontaktowej Episkopatów Polski i Niemiec first appeared on eKAI.
Bp Piotrowski: katechiści mogą być wielką pomocą w duszpasterstwie
Katechiści mogą być wielką pomocą w realizowaniu duszpasterskich dzieł – napisał w komunikacie, skierowanym do księży proboszczów, bp Jan Piotrowski. Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi. The post Bp Piotrowski: katechiści mogą być wielką pomocą w duszpasterstwie first appeared on eKAI.
Abp Gądecki: chrześcijaństwo zawsze wysoko ceniło męstwo
„Chrześcijaństwo zawsze wysoko ceniło męstwo i ze szczególnym szacunkiem odnosiło się do najwyższych jego postaci, czyli do bohaterstwa, heroizmu i męczeństwa za wiarę” – mówił abp Stanisław Gądecki podczas Mszy św. w kościele pw. św. Jerzego z okazji 25. rocznicy konsekracji poznańskiej świątyni. The post Abp Gądecki: chrześcijaństwo zawsze wysoko ceniło męstwo first appeared on […]
Bp Bryl prosi o modlitwę w intencji powołań do kapłaństwa i życia zakonnego
- Zdajemy sobie sprawę, że podjęcie drogi powołania nie jest łatwym doświadczeniem, dlatego chcemy towarzyszyć młodym naszą modlitwą. Ufamy, że dobry Bóg, gdy powołuje daje też łaskę, żeby podjąć to zaproszenie – przekonuje w Tygodniu Modlitw o Powołania kapłańskie, zakonne i misyjne biskup kaliski Damian Bryl. Obecnie do kapłaństwa przygotowuje się 22 alumnów z diecezji […]
Niemcy – coraz mniej ludzi wierzących
Katolicka teolożka Johanna Rahner uważa, że dwa główne Kościoły w Niemczech stoją w obliczu poważnych wstrząsów i decyzji dotyczących kierunku, ponieważ coraz mniej osób to ludzie wierzący. „Coraz bardziej stajemy się mniejszością, coraz mniej ludzi ma poczucie przynależności do Kościoła i angażuje się w jego życie. Musimy przyjąć do wiadomości ten fakt, powiedziała teolożka – […]

Niedziela

Podział w episkopacie w związku z projektami „drogi synodalnej”
Czterech członków Rady Stałej Niemieckiej Konferencji Biskupów postanowiło nie uczestniczyć w głosowaniu na temat ustanowienia Komitetu Synodalnego, który ma z kolei doprowadzić do powstania rady synodalnej- stałego gremium składającego się z biskupów i świeckich, które ma zarządzać Kościołem w Niemczech. Przed utworzeniem rady synodalnej, jako niezgodnej z sakramentalną konstytucją Kościoła przestrzegała stanowczo Stolica Apostolska.
Przyglądałam się temu szaleństwu Zielonego Ładu z niedowierzaniem
Ostatnia kadencja Parlamentu Europejskiego obfitowała w szereg absurdalnych dyskusji - powiedziała portalowi niedziela.pl Beata Kempa. Jak podkreśliła europoseł Suwerennej Polski kompletną aberracją było m.in. ponad sto debat, które łajały Polskę tylko dlatego, że w naszym kraju były konserwatywne rządy.
Chrześcijaństwo zawsze wysoko ceniło męstwo
„Chrześcijaństwo zawsze wysoko ceniło męstwo i ze szczególnym szacunkiem odnosiło się do najwyższych jego postaci, czyli do bohaterstwa, heroizmu i męczeństwa za wiarę” - mówił abp Stanisław Gądecki podczas Mszy św. w kościele pw. św. Jerzego z okazji 25. rocznicy konsekracji poznańskiej świątyni.
Bp Artur Ważny o nowych wyzwaniach, problemach i priorytetach
O nowych wyzwaniach, priorytetach i z czym musi się zmierzyć. "Stąd nie zabieram nic, żadnych mebli, tylko same książki (...). Zabieram tylko całe to dziedzictwo, które noszę - takie duchowe, kulturowe, religijne." - mówi bp Ważny w rozmowie z Radiem RDN.
Wynegocjowany pokój lepszy niż niekończąca się wojna
W wywiadzie dla amerykańskiej stacji telewizyjnej CBS Franciszek wezwał do zaprzestania wojen na Ukrainie, w Strefie Gazy i na całym świecie. Przypomniał, że w Kościele jest miejsce dla każdego: jeśli ksiądz w parafii nie wydaje się przyjazny, poszukaj gdzie indziej, zawsze jest miejsce, nie uciekaj od Kościoła, jest wspaniały - stwierdził Ojciec Święty.

Gość Niedzielny

Kolejny animator wyjedzie na misje
W parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Osinach animatorzy Ruchu Światło-Życie diecezji radomskiej przybliżyli działalność oazową w Kenii i Tanzanii.
195 prac inspirowanych Malczewskim
W siedzibie Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu 23 kwietnia rozstrzygnięto konkurs plastyczno-literacki: "Świat z obrazów Jacka Malczewskiego oczami mojej wyobraźni".
Zaproszenie na Mszę św. w intencji biskupa Marka
W najbliższy czwartek przypada święto św. Marka Ewangelisty - patrona bp. Marka Solarczyka.
Pan Bóg kocha każdego z nas
Członkowie radomskich wspólnot neokatechumenalnych działających przy parafiach Chrystusa Króla i św. Teresy od Dzieciątka Jezus 21 kwietnia ewangelizowali na Placu Corazziego w Radomiu.
Klerycy opuścili seminarium
Klerycy Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu opuścili dzisiaj, 21 kwietnia, mury seminarium i udali się do wspólnot parafialnych, aby wspólnie z wiernymi modlić się o powołania i za powołanych. Tym razem klerycy gościli w parafiach dekanatów radoszyckiego i sienneńskiego.