PIERWSZE CZYTANIE
Jk 4, 13-17
Zależność ludzi od Boga
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła
Najmilsi:
Zwracam się do was, którzy mówicie: «Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski», wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika.
Zamiast tego powinniście mówić: «Jeżeli Pan zechce, a będziemy żyli, zrobimy to lub owo». Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Wszelka taka chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, ten grzeszy.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 49 (48), 2-3. 6-7. 8-10. 11 (R.: por. Mt 5, 3)
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Słuchajcie tego, wszystkie narody, *
nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy ziemi,
niscy pochodzeniem na równi z możnymi, *
bogaci razem z ubogimi.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, *
gdy otacza mnie złość podstępnych,
którzy ufają swoim dostatkom *
i chełpią się ogromem swego bogactwa?
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Nikt przecież nie może samego siebie wykupić *
ani nie uiści Bogu ceny za siebie należnej.
Nazbyt jest kosztowne wyzwolenie duszy †
i nigdy mu na to nie starczy, *
aby żyć wiecznie i nie ulec zagładzie.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Albowiem ujrzy, że umierają mędrcy, *
jednakowo ginie głupi i prostak,
zostawiając obcym *
swoje bogactwa.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
J 14, 6
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Mk 9, 38-40
Kto nie jest przeciwko nam, ten jest z nami
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami».
Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami».
Oto słowo Pańskie.
Ja was wybrałem
W uzupełnieniu kolegium dwunastu apostołowie poddają się całkowicie wyborowi Bożemu. Wiedzą oczywiście, że dzielić ich posługę w świadczeniu o Jezusie może tylko ten, kto był świadkiem życia, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Patrząc na tytuły przypisywane pierwszemu kandydatowi (Józef zwany Barsabą, z przydomkiem Justus-Sprawiedliwy), to właśnie on wydaje się być bardziej odpowiedni od tego drugiego zwanego po prostu Maciejem. A jednak los pada na Macieja.
Pan zachowuje pełną wolność wyboru: „To nie wyście mnie wybrali, ale Ja was”.
Ks. Jacek Kacprzak
TRWAĆ W MIŁOŚCI JEZUSA
9 «Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! 10 Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. 11 To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. 12 To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. 13 Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. 14 Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. 15 Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. 16 Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. 17 To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali. (J 15, 9-17)
O co proszę?
O dogłębne przeżycie prawdy, że jestem wybranym przyjacielem Jezusa.
- Uświadomię sobie, że Jezus ofiaruje mi swoją przyjaźń i zaufanie. Pragnie dzielić ze mną miłość, która łączy Go z Ojcem. Jakie odczucia rodzą się we mnie, gdy słyszę: „Trwajcie w miłości mojej” (w. 9)?
- Jezus zapewnia mnie, że wytrwam w Jego przyjaźni, jeśli będę zachowywał przykazania Ojca (w. 10. 14. 16). Ojciec daje mi przykazania, aby nie zabrakło mi miłości. Zwierzę się Ojcu z tego, co dla mnie najtrudniejsze w Jego przykazaniach.
- Jezus zwierza mi się ze swego pragnienia, abym dojrzał do miłości największej, zdolnej oddać życie za przyjaciół (ww. 12-13). Zwrócę uwagę na reakcje mojego serca, gdy słyszę te słowa, na pragnienia, opory i lęki. O co chciałbym teraz prosić Jezusa?
- Jezus wskazuje mi na dowód swojej przyjaźni: oznajmił mi wszystko co usłyszał od Ojca (w. 15). Uświadomię sobie, że znam Ojca tylko dzięki Jezusowi. On mi opowiedział o Nim w Ewangelii. Podzielił się ze mną swoim największym szczęściem.
- Które słowa Jezusa o Ojcu przemówiły do mnie i poruszyły mnie najbardziej? Odszukam je w Ewangelii, zapiszę sobie na obrazku i włożę do mojej Biblii. Są dla mnie szczególnym prezentem od Jezusa, dowodem Jego przyjaźni.
- Zatrzymam się na słowach o moim wybraniu (w. 16). Będę powtarzał słowa aż do napełnienia nimi duszy i serca: „Jezus mnie wybrał”. Będę prosił Jezusa, aby przeniknął mnie tą prawdą do głębi i dał mi odnaleźć w niej swoją niepowtarzalną godność.
- Będę wpatrywał się w Jezusa, który mówi do mnie: „Chcę, aby twoje życie przynosiło owoc”. Czy w to wierzę? Będę Go prosił usilnie: „Zamień w owoce wszystko, co mi dałeś!”.
Ks. Krzysztof Wons SDS
Duch Święty w ekonomii zbawienia
Dz 2, 1-11; Ps 104; 1 Kor 12, 3b-7. 12-13; J 20, 19-23
Zielone Święta, jakie dziś obchodzimy, to początek nowej epoki, epoki mocy i świętości. To jedno z najbardziej radosnych świąt Kościoła. Oto w szumie wichru i językach ognia Duch Święty zstępuje na Apostołów, przemieniając ich do głębi. Oto Duch Święty, trzecia osoba boska, zstępuje na ziemię, aby dopełnić dzieła Chrystusowego.
Przepiękna jest dzisiejsza uroczystość. Jakże głęboka w swojej treści. O ile inne uroczystości są pamiątką, wspomnieniem dawnych wydarzeń, o tyle zesłanie Ducha Świętego jest rzeczywistością wciąż aktualną, stale dokonującą się w potężnym tchnieniu Bożym i w nadprzyrodzonym życiu łaski. Dlatego św. Augustyn mówi: „czym dusza dla ciała, tym Duch Święty dla Kościoła”.
Nie minie pół wieku od zesłania Ducha Świętego, a cały ówczesny świat przemieni się: tak uczone Ateny, jak i światowładny Rzym schylą dumne głowy przed Galilejczykiem. Basen Morza Śródziemnego zaroi się od gmin chrześcijańskich, aż po słupy Herkulesa rozbrzmiewać będzie imię Jezus. Zadrży Neron w swoim złotym domu na Palatynie przed wyznawcami „niejakiego Chrestosa” i zarządzi krwawe prześladowania.
Cesarz Dioklecjan przechwalał się publicznie, że jego wielkim sukcesem było całkowite wytępienie chrześcijan. Z tej okazji kazał nawet wybić medal z napisem Deleto nomine christiano („Zniszczono imię chrześcijanin”). „Lecz jakże się pomylił – napisze Tertulian. – Jak nas wytępiliście? Przecież to my, chrześcijanie, zapełniamy wsie, miasta i wasze rynki, jesteśmy wszędzie! A dlaczego? Bo Duch Święty daje nam moc, której żaden kat, żaden oprawca przezwyciężyć nie zdoła”.
Przypalany na ogniu św. Wawrzyniec tak zakpi z oprawców: „Już z jednej strony jestem usmażony, możecie mnie teraz obrócić na drugą stronę”. A św. Sebastian spojrzał odważnie na cesarza i powiedział: „Za ciebie, cesarzu, gotów jestem oddać krew i życie, ale nakazy mojego Boga są mi ważniejsze niż twoje”. Św. Agnieszka zachęcała oprawcę, który wahał się, czy ją ściąć: „Dlaczego zwlekasz? Ja bardzo tęsknię za Ojcem niebieskim”.
Drogie siostry, drodzy bracia, dzięki komu, dzięki czyjej pomocy pierwsi chrześcijanie nie bali się śmierci? Tym kimś był Duch Święty. Chrześcijaństwo ma już przeszło dwa tysiące lat. I spójrzmy na minione wieki. Potężne imperia legły w gruzach. Zginęły bez śladu cywilizacje i kultury. A Duch Święty nieustannie napełnia serca ludzkie mocą wiary i odnawia oblicze ziemi, naszej polskiej ziemi również. Duch Święty, Duch mocy i odwagi, żył i działał w Apostołach, żyje i działa nadal w Kościele. Żyje i działa w każdym z nas, wierzącym w Boga. To Duch Święty towarzyszy nam w życiu codziennym: w walce z pokusami, w walce o wszystko, co sprawiedliwe i dobre.
Pewnego razu prorok Ezechiel miał ciekawe widzenie odnoszące się do przyszłego królestwa Mesjasza – Jezusa Chrystusa. Zobaczył, jak spod progu Świątyni wytrysło źródło i z tego źródła popłynął strumień, który przekształcił się w wielką rzekę, a ona użyźniła pustynię i skierowała się do Morza Martwego, ożywiając jego wody, tak, że napełniło się ono rybami, a na brzegach zakwitły drzewa, wydając smaczne owoce (por. Ez 47, 2-12).
Czy można znaleźć obraz, który trafniej przedstawiałby efekty działania Ducha Świętego w człowieku? Można powiedzieć, że życie ludzkie jest pustynią, przez którą wszyscy idziemy. Gdybyśmy byli zadani tylko na siebie samych, to nasza dusza byłaby jak Morze Martwe. Na szczęście jest jednak inaczej, bo działa w nas Duch Święty. To On sprawia, że nasze życie staje się ziemią błogosławioną, wydającą wspaniałe owoce, jakimi są uczynki miłości Boga i bliźniego, uczynki ofiary i dobroci.
To Duch Święty – jak twierdzi św. Cyryl Jerozolimski – jest dla oczu duszy tym, czym jest światło dla oczu ciała. Dzięki światłu człowiek widzi to, czego w ciemności nie mógłby zobaczyć. Podobnie dzieje w duszy, w której zamieszkał Duch Święty. Wówczas człowiek ogląda świat w świetle nadprzyrodzonym, a to jest niezbędne do zbawienia. Mówiąc o działaniu Ducha Świętego w naszym życiu, zwróćmy uwagę jeszcze na jedną sprawę. Nie sądźmy, że Duch Święty cały zamknął się w wieczerniku apostolskiego Kościoła. Wszędzie bowiem, gdzie nasz umysł szuka Boga, a serce za Nim tęskni, jest Duch Święty, który za pomocą swojej łaski wszczepia człowieka w Chrystusa.
Duch Święty przybywa jako Nauczyciel ze swoim darami: rady, męstwa, bojaźni Bożej – i wspiera swoim działaniem wolę, aby dążyła do dobra. Wspiera również rozum, by przechodząc pomiędzy zasobami tej ziemi, nie uczynił ich celem ostatecznym, ale korzystał z nich, biorąc to, co jest dla niego konieczne i pożyteczne do życia.
Każdy wierzący chrześcijanin powinien pamiętać, że nigdy nie jest w życiu sam. Zawsze jest z nim Duch Święty, bo On jest zawsze tam, gdzie jest życie. Jest przy tobie Duch Święty choćby wtedy, gdy po ojcowsku troszczysz się o najlepszą przyszłość swojego dziecka, prowadzącą do zbawienia.
Drogie siostry, drodzy bracia, widzicie więc, że Duch Święty swoją mocą może przemienić do głębi osobę ludzką, jeżeli tylko człowiek pozwoli Mu działać. Św. Paweł, chcąc zachęcić chrześcijan z pierwszych wspólnot do tego, aby stały się posłusznymi narzędziami Ducha Świętego, pisze: „Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego” (Ef 4, 30). A innym razem: „Ducha nie gaście” (1 Tes 5, 19). Św. Szczepan skierował do swoich oprawców słowa znane ze Starego Testamentu: „Wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu” (Dz 7,51).
To prawda, że człowiek często się sprzeciwia Duchowi Świętemu. Dlatego pamiętajmy o tych upomnieniach: „Ducha nie gaście!”. „Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego”.
Była wtedy małą dziewczynką, kiedy przyrzekła Panu Jezusowi, że w swoim życiu zawsze będzie podążać za natchnieniem Ducha Świętego, że spośród dwóch rzeczy dobrych zawsze wybierze tę, która bardziej podoba się Duchowi Świętemu. I co uczynił z niej Duch Święty? Uczynił ją świętą. Ta święta to św. Teresa od Dzieciątka Jezus.
Drogie siostry, drodzy bracia, a my, jak postępujemy? Bardzo często zamiast słuchać Ducha Świętego i poddawać się Jego natchnieniom, słuchamy raczej ducha tego świata, a także – co gorsza – ducha szatana. Amen.
Ks. Teodor Szarwark – Z domu ziemskiego do domu wiecznego. Homilie na niedziele i święta. Rok B
PIERWSZE CZYTANIE
Warunki dobrej modlitwy
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła
Najmilsi:
Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz.
Cudzołożnicy, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeżeli więc ktoś zamierzałby być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. A może utrzymujecie, że na próżno Pismo mówi: «Zazdrośnie pożąda On ducha, którego w nas utwierdził»? Daje zaś tym większą łaskę. Dlatego mówi: «Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę».
Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. Przystąpcie bliżej do Boga, to i On przybliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, uświęćcie serca, ludzie chwiejni! Uznajcie waszą nędzę, smućcie się i płaczcie! Śmiech wasz niech się obróci w smutek, a radość w przygnębienie. Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 55 (54), 7-9. 10-11. 23 (R.: por. 23a)
Refren: Zaufaj Panu, a On cię podtrzyma.
Mówię: «Gdybym miał skrzydła jak gołąb, *
uleciałbym i spoczął;
uciekłbym daleko, zamieszkał na pustyni». †
Prędko bym sobie wyszukał schronienie *
od wichru i nawałnicy.
Refren: Zaufaj Panu, a On cię podtrzyma.
Rozprosz ich, Panie, rozdziel ich języki, *
bo przemoc widzę w mieście i niezgodę.
Obchodzą je murami w ciągu dnia i nocy, *
a złość i ucisk są we wnętrzu jego.
Refren: Zaufaj Panu, a On cię podtrzyma.
Zrzuć swą troskę na Pana, *
a On cię podtrzyma,
nigdy nie dopuści, *
aby się zachwiał sprawiedliwy.
Refren: Zaufaj Panu, a On cię podtrzyma.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Ga 6, 14
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Druga zapowiedź męki i wezwanie do pokory
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie». Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich». Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».
Oto słowo Pańskie.
W kościołach, w których nie obchodzi się uroczystości, przed Ewangelią jest tylko jedno czytanie.
PIERWSZE CZYTANIE
Rdz 3, 9-15. 20
Matka wszystkich żyjących
Czytanie z Księgi Rodzaju
Gdy Adam spożył z drzewa, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: «Gdzie jesteś?».
On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się».
Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?».
Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem».
Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to uczyniłaś?».
Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam».
Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i dzikich; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę».
Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 87 (86), 1b-3. 5-7 (R.: por. 3)
Refren: Głoszą o Tobie rzeczy pełne chwały.
Gród Jego wznosi się na świętych górach: †
umiłował Pan bramy Syjonu *
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, *
miasto Boże.
Refren: Głoszą o Tobie rzeczy pełne chwały.
O Syjonie powiedzą: †
«Każdy człowiek narodził się na nim, *
a Najwyższy sam go umacnia».
Pan zapisuje w księdze ludów: «Oni się tam narodzili». †
I tańcząc śpiewać będą: *
«Wszystkie moje źródła są w tobie».
Refren: Głoszą o Tobie rzeczy pełne chwały.
DRUGIE CZYTANIE
Dz 1, 12-14
Apostołowie trwali na modlitwie z Maryją,
Matką Jezusa
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Gdy Jezus został wzięty do nieba, apostołowie wrócili do Jeruzalem z góry zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, w odległości drogi szabatowej.
Przybywszy tam, weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, i Jakub, i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, z Maryją, Matką Jezusa, i z braćmi Jego.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Szczęśliwa Dziewico, która porodziłaś Pana, błogosławiona Matko Kościoła,
Ty strzeżesz w nas Ducha Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
J 19, 25-34
Oto syn Twój. Oto Matka twoja
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Potem Jezus, świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę». Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Dokonało się!».
I skłoniwszy głowę, oddał ducha.
Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, żeby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała.
Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Jezusem byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda.
Oto słowo Pańskie.
Ogłoszenia
PIERWSZE CZYTANIE
Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak tamci przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Albo: Alleluja.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Albo: Alleluja.
Kiedy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *
i odnawiasz oblicze ziemi.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Albo: Alleluja.
Niech chwała Pana trwa na wieki, *
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Albo: Alleluja.
DRUGIE CZYTANIE
Owoce Ducha
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu.
Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.
Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.
Oto słowo Boże
SEKWENCJA
Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.
O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.
Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.
Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia?
Tylko cierń i nędze.
Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Gdy przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On zaświadczy o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.
Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
Oto słowo Pańskie.
