Parafia Rozniszew | Parafia rzymskokatolicka p.w. Narodzenia NMP w Rozniszewie

27 kwietnia

Wystarczy kilka słów, gdy ma się coś do powiedzenia

Giovanni Giolitti (1841-1928), pełniąc funkcję szefa rządu, rzadko przemawiał w parlamencie, ale jego nieliczne wystąpienia były wyjątkowo krótkie i treściwe. Niektórzy dziwili się ich zwięzłości. On zaś tak się usprawiedliwiał: „Kiedy kończę mówić o tym, co miałem powiedzieć, kończę również moją mowę”.

Zdarza się, że niejedna osoba (i to nie tylko ze świata polityki) nawet jeśli ma mało albo nie ma nic do powiedzenia, wygłasza niekończące się mowy.

Mnich kartuzjański przestrzegał: „Kiedy mówi nicość, potrzebuje wielu słów, żeby nic nie powiedzieć”.

Alessandro Pronzato – Światło na każdy dzień

Sobota 4 Tygodnia Wielkanocy

POGŁĘBIAĆ WIĘŹ Z OJCEM

⁷ «Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście». ⁸ Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy». ⁹ Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca?” ¹⁰ Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. ¹¹ Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła! ¹² Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. ¹³ A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. ¹⁴ O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię». (J 14, 7-14)

O co proszę?
O zażyłą więź z Bogiem Ojcem.

Jestem ponownie zaproszony do medytacji nad Słowem, które Kościół podał mi do modlitwy w poprzednią sobotę. Będę rozeznawał, na ile udało mi się zachować usłyszane Słowo i jakie owoce wydało ono we mnie.
Jak brzmią we mnie słowa Jezusa o Ojcu (w. 7)? Czy myślałem o mojej relacji do Ojca? Co mogę powiedzieć o moim obrazie Ojca? Czy zbliżam się do Niego, czy oddalam? Ponowię moją żarliwą prośbę: „Jezu, pokaż mi Ojca!” (w. 8).
Jezus mówi mi o swojej więzi z Ojcem. Jest z Nim jedno. Co mogę powiedzieć o moim pragnieniu więzi z Ojcem? Czy tęsknię za Nim? Czy szukam Ojca na modlitwie (w. 8-11)? Co chciałbym zmienić w mojej relacji z Ojcem? Powiem o tym Jezusowi.
Jeśli uwierzę Jezusowi, będę dokonywał wielkich dzieł (w. 12). Jego największym dziełem było objawienie mi Ojca. Co, po minionym tygodniu, mogę powiedzieć o moim zbliżaniu innych do Boga? Czy przyglądałem się swoim postawom? Czy je rozeznawałem?
Jezus znowu przypomina mi o swoim pragnieniu: chce, aby w moim życiu objawiała się chwała Ojca (w. 13). Zapytam Jezusa, co w moim życiu przynosi Ojcu najwięcej chwały? Czym sprawiam Mu najwięcej radości? Czy zastanawiam się nad tym?
Wyobrażę sobie Jezusa, który przyprowadza mnie do Ojca i mówi: „Powiedz mi, o co mam prosić Ojca?” (w. 13-14). Zwierzę się Jezusowi z moich najgłębszych potrzeb. Będę patrzył i słuchał, jak Jezus rozmawia z Ojcem o mnie, jak modli się za mnie!
Podejdę z Jezusem do Ojca. Poproszę Go, aby powtarzał ze mną powoli modlitwę, której mnie nauczył: „Ojcze nasz…”. Będę wracał do niej w ciągu dnia.

Ks. Krzysztof Wons SDS

Modlitwa do Matki Bożej Rozwiązującej Węzły

Nadchodzące Wydarzenia

Różaniec ze św. Ritą

Zwiastowanie Maryi

Sami przemyślcie, czy będę teraz dobry w matematyce i w różnych obrachunkach. Nie chcę się upierać przy tym, że z pewnością mam rację, podając poniższe wartości. Jeśli weźmiemy pod uwagę sprawy wokół nas, okaże się, że mamy wpływ na mniej niż jeden procent z nich. A na rzeczy dotyczące Polski czy świata — w jakim stopniu mamy wpływ? Myślę, że zdecydowanie poniżej procenta. Jaki mamy wpływ na swoje wnętrze i na nasze reakcje? Na początku życia duchowego — z całą pewnością muszę stwierdzić, że niewielki. Jednakże wraz z rozwojem duchowym staje się on coraz większy, aż w pewnym momencie osiągamy pełną kontrolę nad sobą i swoimi reakcjami. Dokonuje się to dzięki łasce Bożej, dzięki zjednoczeniu z Chrystusem. To właśnie wtedy rzeczywistość zewnętrzna nie steruje nami, ale to my nadajemy sens temu, co jest na zewnątrz. To my prawidłowo interpretujemy, co wydarza się wokół nas, i to my mamy coraz większą kontrolę nad naszymi reakcjami oddziałującymi na rzeczywistość zewnętrzną.

Wraz ze zgodą na Boże macierzyństwo Maryi groziła nie tylko utrata dobrego imienia, lecz także wiele niebezpieczeństw. Nie miała wpływu na Heroda ani na sytuację polityczną, ani na reakcje ludzi, gdy dowiedzieli się, że jest w stanie błogosławionym. Natomiast miała wpływ na to, co działo się w Jej wnętrzu. Powiedziała: „Jestem służebnicą Bożą”, a nie: „Dlaczego to na mnie spadło!?”. Powiedziała: „Idę służyć Elżbiecie”, zamiast: „Muszę teraz zająć się sobą”. Wiele zależało od Niej i wiele się w Jej sercu wydarzyło. Nad tym miała kontrolę.

Często różne beznadziejne sprawy zabierają nam radość, bo mamy wrażenie, że straciliśmy wszystko, co dobre, i nie mamy na to wpływu. Jednak nie musi tak być. Twoja wewnętrzna odpowiedź jest bardzo ważna. Przemyśl teraz, jak i dzięki czemu mógłbyś odzyskać kontrolę nad twoimi reakcjami na to, co wydarza się na zewnątrz, co mówią inni ludzie, co dzieje się w społeczeństwie. Może dzięki temu, z pomocą łaski Bożej odzyskasz równowagę ducha? Poproś o pomoc Matkę Bożą, św. Ritę i pomyśl teraz o tym.

Ks. Teodor Sawielewicz - Różaniec w trudnych sprawach ze świętą Ritą

Dopomóż mi nieść mój krzyż

Święta Rito, posłuszna córo swoich rodziców, kochająca małżonko gwałtownego męża, cierpliwa matko dwojga trudnych dzieci, doświadczająca okrucieństw nienawiści rodowej, dobrotliwie wyrozumiała współsiostro w klasztornej wspólnocie, cudowna współtowarzyszko cierpień ukochanego Pana.

Ty znasz ludzi oraz ich nędzę. Ty wiesz także o palących troskach mojego serca. Bezgraniczna ufność w moc twego orędownictwa prowadzi mnie do ciebie. Pomogłaś niezliczonym ludziom w rozpaczliwych i prawie beznadziejnych wypadkach, byłaś ostatnią ucieczką dla proszących cię z wiarą. Nie opuszczaj także mnie w mojej wielkiej potrzebie…

Ty doświadczyłaś wielu cierpień i stałaś się godną nosić na swym czole ranę cierniowej korony Jezusa. Dopomóż mi także iść moją drogą i nieść mój krzyż razem z Chrystusem, aby zaprowadził mnie do nieba. Amen.

Homilia na niedzielę… przed niedzielą

V Niedziela Wielkanocna, rok B

Rodzina chrześcijańska Kościołem domowym

Dz 9, 26-31; Ps 22; 1 J 3, 18-24; J 15, 1-8

Dużo się mówi o rodzinie i jej problemach. Został nawet uchwalony Kodeks rodzinny, stojący na straży jej praw. Rodzinę nazywa się podstawową komórką społeczną. Często jednak zapomina się, że jest ona czymś więcej. Powstała przy ołtarzu, a więc posiada wymiar sakralny, jest sakramentem, widzialnym znakiem Bożym. Jezus Chrystus powołał do istnienia wspólnotę całego Ludu Bożego Nowego Przymierza – Kościół. Najmniejszą i podstawową jej komórką jest wspólnota rodzinna, dlatego zwana jest „Kościołem domowym”.

W pewnej rodzinie było ośmioro dzieci. Wszystkie były wierzące i praktykujące, wszystkie wzorowo się prowadziły: najpierw dobrze się uczyły, zdały na studia, wzorowo je ukończyły, wyjechały na stypendia do różnych krajów europejskich, a po powrocie objęły różne odpowiedzialne stanowiska. Ludzie zazdrościli rodzicom takich dzieci. Pewnego dnia ktoś zapytał ojca tej rodziny: „Jakie metody wychowawcze przynoszą tak dobre efekty?”. Odpowiedział: „Żadnych specjalnych metod nie stosowaliśmy, bo ani żona, ani ja nie jesteśmy zbyt wykształceni. Nasza metoda była więc prosta – nigdy nie mówiłem dzieciom: «czytajcie Pismo Święte». Zamiast tego oświadczałem: «Teraz spotkamy się z Bogiem w Jego słowie w Piśmie Świętym». Nigdy nie mówiłem: «Dzieci, odmówcie pacierz», ale «Teraz klękniemy i odmówimy pacierz». I tak dalej. Oto metoda, której przez całe życie trzymaliśmy się z żoną, pamiętając, że rodzina jest Kościołem domowym”.

Drogie siostry, drodzy bracia, oto piękny przykład prawdziwie chrześcijańskiego podejścia do rodziny i jej obowiązków. W tej rodzinie trzymano się obiegowej prawdy: „Kogo się nie zna, tego się nie kocha”. Dlatego przez wspólne czytanie Pisma Świętego, przez gruntowne zgłębianie wiedzy katechizmowej, przez uczestnictwo we Mszy św. i różne praktyki pobożnościowe po prostu nawiązywano kontakt osobowy z Bogiem. A jeśli człowiek nawiąże taki kontakt z Bogiem, to także zmienia się jego odniesienie do ludzi, do współmałżonka, do rodziców, do dzieci.

Z radością można powiedzieć, że przybywa w naszej ojczyźnie takich rodzin, które rozumieją, że w dzisiejszych czasach tylko tę rodzinę ominie kryzys, która wytrwa przy Bogu. Dlatego coraz więcej jest rodzin, w których przynajmniej raz w tygodniu czyta się wspólnie Biblię oraz przerabia się z dziećmi katechizm.

Opowiada doświadczony katecheta: „Pięć lat temu udałem się do pewnej rodziny, by załatwić jakąś sprawę. Pukam. Cisza. Jednak za drzwiami słyszę głosy. Pukam więc głośniej. W dalszym ciągu nic. Wreszcie, kiedy po raz trzeci zapukałem, w drzwiach stanęła pani domu, z zawodu nauczycielka. «Dobrze, że ksiądz przyszedł… Może nas ksiądz pogodzi» – zawołała uradowana. «A o co chodzi?» – zapytałem. «Proszę księdza, czytaliśmy Pismo Święte i wybuchła sprzeczka, bo Zbyszek, który już chodzi do czwartej klasy technikum elektrycznego, chce czytać komentarz, a młodsi nie, bo nic z niego nie rozumieją». W rozmowie, ku wielkiej mojej radości – dowiedziałem się, że ta rodzina spotyka się z Bogiem w Jego słowie raz w tygodniu już od wielu lat, bo od I Komunii św. Zbyszka. Na moje pytanie, od czego się zaczęła ich przygoda z Biblią, ojciec, inżynier, pokazał mi piękny egzemplarz Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu i wyjaśnił: «To upominek od ojca chrzestnego Zbyszka wręczony mu w dniu I Komunii św. Proszę przeczytać dedykację: 'Kochany Zbysiu! Bardzo często czytaj tę Świętą Księgę, abyś zrozumiał słowa proroka Ezechiela: zjedz tę księgę…’. Od dnia I Komunii św. syna raz w tygodniu czytamy Pismo Święte wspólnie, aby jego treścią napełnić nasze dusze» – powiedział ojciec”.

Drogie siostry, drodzy bracia, a wy jaką treścią karmicie swoją duszę i dusze członków swojej rodziny? Czy znajdujecie czas, aby wypełnić ten najważniejszy obowiązek Kościoła domowego, czyli – pytając inaczej – czy przekazujecie wiarę w rodzinie? Kto pozna Boga na miarę ludzkich możliwości, ten zapewni swojej rodzinie trwały fundament. Poznane słowo Boże trzeba jeszcze przemedytować, przemodlić. Także wspólnie.

Modlitwa wspólna powinna być krótka, od dwóch do trzech minut. Zawsze Ojcze nasz, Zdrowaś Mario, Wierzę w Boga. Powinna być też dostosowana do roku kościelnego i aktualnych okoliczności, np. z okazji I Komunii św. dziecka: „o dobre przygotowanie do spowiedzi – prosimy Cię, Jezu”. „Aby dzień I Komunii św. był najpiękniejszym dniem naszego dziecka – prosimy Cię, Jezu”. „Aby w dniu I Komunii św. nie podawano alkoholu – prosimy Cię, Jezu”. „Aby każdy człowiek zrozumiał wartość Mszy św. i częstej Komunii św. – prosimy cię, Jezu”. Dobrze przeżywana rodzinna modlitwa jest jej szkołą na całe życie dla wielu pokoleń. Można by na to przytaczać wiele przykładów.

Droga siostro, drogi bracie, jak jest w twojej rodzinie? Doba ma 1440 minut, a ile minut twoja rodzina przeznacza dla Boga? Spójrz na zegarek i policz.

Rodzina, chcąc żyć po Bożemu, musi karmić się Ciałem i Krwią Jezusa. Życie pokazuje, że rodzina wypełni należycie swoje religijne obowiązki dobrze i przezwycięży piętrzące się przed nią trudności i pokusy tylko wtedy, gdy jej członkowie będą często przystępowali do Komunii św. Warto wykorzystać do tego takie okazje jak: I Komunia św. dziecka, rocznica ślubu, dzień imienin, dzień urodzin… Jeden z księży proboszczów opowiadał o pewnej rodzinie w swojej parafii. Otóż już na początku stycznia syn zamówił Mszę św. na dzień 4 marca z okazji imienin ojca. Na tę Mszę św. przybyły dzieci z odległych miejscowości i razem z sędziwym ojcem przystąpiły do Komunii św.

Drogie siostry, drodzy bracia, jak jest w waszej rodzinie? Może dzisiaj wasza rodzina jest zagrożona rozpadem, może przeżywa kryzys. Dlaczego tak się dzieje? Bo zapomnieliście o słowach Pana Jezusa: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15, 5).

Oto najważniejsze obowiązki Kościoła domowego, czyli rodziny: przekazywać i pogłębiać wiarę, spotykać się z Bogiem w Jego słowie, na modlitwie, zwłaszcza rodzinnej, spożywać często Ciało i Krew Chrystusa. W rodzinach, które dobrze spełniają swoje obowiązki, z pewnością będzie pogłębiała się prawdziwa miłość i duch apostolstwa. Nie może bowiem być inaczej.

Drogie siostry, drodzy bracia, obserwując życie codzienne, z przykrością zauważamy, że coraz więcej rodzin przeżywa kryzys, a nawet rozpada się. Pytamy, co jest tego przyczyną? Odpowiedź jest krótka. Te rodziny liczyły tylko na własne siły. Zapomniały, niestety, o słowach Pana Jezusa z dzisiejszej ewangelii: „Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity” (J 15, 5). Drogie siostry, drodzy bracia, prośmy Boga, aby nasze rodziny zrozumiały, że ich siła jest w Bogu, a więc trzeba, aby były Bogiem silne, aby pozostawały domowym Kościołem promieniującym na cały świat. Amen.

Ks. Teodor Szarwark – Z domu ziemskiego do domu wiecznego. Homilie na niedziele i święta. Rok B

Watykan

Święci papieże stawiali czoła wyzwaniom bez rezygnacji i pesymizmu
Dziś mija dokładnie 10 lat od kanonizacji Jana XXIII i Jana Pawła II dokonanych tego samego dnia przez Ojca Świętego Franciszka w Rzymie. Jak warto zauważyć, wspomniani dwaj papieże XX wieku wykonywali swoje posługi w bardzo skomplikowanych czasach. Na te wyzwania oraz tragedie odpowiadali jednak nie rezygnacją i pesymizmem, ale nadzieją zakorzenioną w Zmartwychwstałym Chrystusie. […]
Ukraina: wspierać trzeba też wspierających, np. kapelanów medycznych
Sprowadzanie m.in. karetek, pieców, generatorów, pojazdów dostosowanych do przewozu wózków inwalidzkich, leków, sprzętu medycznego – tak Komisja Duszpasterstwa Służby Zdrowia Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego wspiera tereny przyfrontowe. Zaangażowana w tę działalność s. Sewastiana Karwacka opowiada Radiu Watykańskiemu o różnorodności pomocy oferowanej egzarchatowi odeskiemu. Np. zakupiono dla mieszkańców regionu dostęp do Starlinka, aby mogli kontaktować się z […]
Teologia ciała: 111. Miłość „potężna jak śmierć”: ku przekroczeniu granic „mowy ciała”
Najważniejszy cykl katechez Jana Pawła II po raz pierwszy od 40 lat w oryginalnej wersji dźwiękowej. Najpierw streszczenie Jana Pawła II w języku polskim, a następnie cała katecheza z tłumaczeniem na język polski.. Czytaj wszystko
Peruwiańscy biskupi: żadna władza nie może pozwalać na eutanazję
Niedawne zastosowanie eutanazji w zgodzie z wyrokiem Sądu Najwyższego narusza niezbywalne prawo do życia – piszą peruwiańscy biskupi w specjalnym liście opublikowanym w środę. W niedzielę w ich kraju po raz pierwszy przerwano życie osoby, mimo iż taka praktyka nigdy nie została zalegalizowana. Czytaj wszystko
Kardynał Stanisław Dziwisz: Patrzyłem na świętość Jana Pawła II
„Czekaliśmy na kanonizację Jana Pawła II z niecierpliwością, bo byliśmy dogłębnie przekonani o jego świętości” – mówi w rozmowie z Radiem Watykańskim - Vatican News kard. Stanisław Dziwisz. Były wieloletni sekretarz Jana Pawła II przyjechał do Rzymu na obchody 10. rocznicy kanonizacji papieża Polaka. W Bazylice św. Piotra w Watykanie będzie celebrowana jutro z tej […]

KAI

Dziś w Watykanie msza św. w 10. rocznicę kanonizacji Jana Pawła II
Dziś, 27 kwietnia, przypada 10. rocznica kanonizacji św. Jana Pawła II. Z tej okazji o godzinie 17.00 w bazylice św. Piotra w Watykanie zostanie odprawiona uroczysta Msza święta. Przewodniczyć jej będzie kard. Giovanni Battista Re, dziekan Kolegium Kardynalskiego. Homilię wygłosi wygłosi kard. Angelo Camastri, emerytowany archiprezbiter bazyliki watykańskiej. Wśród koncelebransów będzie kard. Stanisław Dziwisz, długoletni […]
Bp Oder: przykład naszego życia sposobem na to, by Jan Paweł II nie pozostał „postacią książkową”
Przykład naszego życia jest sposobem na to, by Jan Paweł II nie pozostał "postacią książkową" – mówił w Radiu eM bp Sławomir Oder. Postulator procesu kanonizacyjnego papieża-Polaka wspominał też bardzo osobiste spotkanie z Karolem Wojtyłą w 1992 roku w Watykanie. The post Bp Oder: przykład naszego życia sposobem na to, by Jan Paweł II nie […]
Kardynał Stanisław Dziwisz: patrzyłem na świętość Jana Pawła II
„Czekaliśmy na kanonizację Jana Pawła II z niecierpliwością, bo byliśmy dogłębnie przekonani o jego świętości” – mówi w rozmowie z Radiem Watykańskim - Vatican News kard. Stanisław Dziwisz. Były wieloletni sekretarz Jana Pawła II przyjechał do Rzymu na obchody 10. rocznicy kanonizacji papieża Polaka. W Bazylice św. Piotra w Watykanie będzie celebrowana dziś z tej […]
Jan Paweł II wciąż obecny – ulice, szkoły, pomniki, muzea imienia Papieża Polaka
Na mapie Polski często spotkać można imię Jana Pawła II. To m.in. ponad 679 ulic, 139 placów i prawie 80 rond. Za patrona przyjęło Papieża Polaka też niemal 40 parafii i ponad 1000 szkół oraz Uniwersytetów. Nie brakuje także sanktuariów, muzeów oraz ośrodków myśli imienia Świętego Patrona, który wciąż inspiruje wielu Polaków. W sobotę przypada […]
Premier Włoch: papież weźmie udział w szczycie G-7
Papież Franciszek weźmie udział w szczycie G7 w dniach 13-15 czerwca, który odbędzie się w Borgo Egnazia w Apulii – ogłosiła premier Włoch Giorgia Meloni. Włochy obecnie przewodniczą Radzie G7. The post Premier Włoch: papież weźmie udział w szczycie G-7 first appeared on eKAI.

Niedziela

W jaki sposób unijni urzędnicy próbują narzucić zieloną ideologię?
Polityka klimatyczna forsowana przez Komisję Europejską pod hasłem Zielony Ład, coraz bardziej zaczyna doskwierać mieszkańcom naszego kontynentu. Ostatnio dobitnie pokazały to chociażby ogromne protesty rolników w państwach członkowskich. Ale nie tylko, bo zagrożone ubóstwem energetycznym społeczeństwa coraz częściej zwracają się ku stronnictwom sprzeciwiającym się zielonej ideologii.
38 lat temu doszło do katastrofy w Czarnobylu
26 kwietnia 1986 roku w elektrowni atomowej w Czarnobylu na Ukrainie doszło do awarii, która stała się największą katastrofą w historii energetyki jądrowej.
Świeccy w obronie kapłanów
„Jedno upadające drzewo czyni więcej hałasu niż las, który rośnie. Dziękujemy za wierną posługę”. Na początku maja mieszkańcy Torunia ujrzą na ulicach miasta kilka wielkich billboardów, stanowiących element kampanii społecznej, której celem jest obrona dobrego imienia polskich księży.
Zadaniem pokolenia Jana Pawła II jest kształtowanie postaw pokoleń
Zadaniem pokolenia Jana Pawła II jest kształtowanie postaw kolejnych pokoleń – powiedział w piątek w Radiu eM biskup Sławomir Oder z okazji przypadającej w sobotę 10. rocznicy kanonizacji Jana Pawła II.
Oświadczenie ws. księdza zatrzymanego przez CBA
Kuria Biskupia Warszawsko-Praska informuje o zawieszeniu proboszcza parafii św. Faustyny w Warszawie w wykonywaniu wszystkich obowiązków wynikających z tego urzędu. Jest to związane z działaniami prowadzonymi przez organy wymiaru sprawiedliwości.

Gość Niedzielny

Miłość do ojczyzny w pieśni i poezji
146 laureatów rejonowych etapów wzięło udział w finale XIX edycji Diecezjalnego Konkursu Pieśni i Poezji Patriotycznej "Kocham moją ojczyznę".
Niech św. Rita oręduje za nami
W Nieświniu 22 kwietnia odbyło się kolejne nabożeństwo ku czci św. Rity. Parafia przygotowuje się już do obchodów wspomnienia patronki od spraw po ludzku niemożliwych, które odbędą się 22 maja.
Modlitwa w intencji bp. Marka Solarczyka
W radomskiej katedrze celebrowano Mszę świętą w intencji biskupa Marka Solarczyka z racji jego imienin. W koncelebrze uczestniczyli: bp Piotr Turzyński i ks. Marek Adamczyk, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu.
Święto Lasu w Lesie Kapturskim
Na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu, w Nadleśnictwie Radom, na Święcie Lasu i wspólnym sadzeniu drzew spotkali się leśnicy i ich goście.
Kolejny animator wyjedzie na misje
W parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Osinach animatorzy Ruchu Światło-Życie diecezji radomskiej przybliżyli działalność oazową w Kenii i Tanzanii.