Ewangelie tylko dwukrotnie wspominają o tym, że Jezus zapłakał. W dzisiejszej Ewangelii oraz przy okazji wskrzeszenia Łazarza (J 11,35). W tym ostatnim przypadku użyty jest inny czasownik dakruō, który oznacza ‘uronienie łzy, cichy płacz, szlochanie’. Płacz Jezusa nad Jerozolimą (klaiō) to głośny płacz bólu, żałoby i smutku. Stan Jerozolimy (czyli jej mieszkańców) jest opisany jako niezdolność do zrozumienia tego, co służy pokojowi. Być może jest tu aluzja do etymologii nazwy Jerozolimy, czyli „miasta pokoju”. W tym przypadku oznaczałoby to wewnętrzne rozdarcie, głęboki konflikt pomiędzy powołaniem a faktycznym stanem życia. Jerozolima nie rozpoznała czasu swego nawiedzenia – obecności Syna Bożego, który przyszedł, aby zbawić. Dalsze wydarzenia w Jerozolimie – męka i ukrzyżowanie Jezusa – potwierdzą Jego słowa. Podobnie będzie też ze zniszczeniem miasta w 70 roku po Chr.