Jezus Zmartwychwstały, kiedy staje przed swoimi uczniami, zawsze wita ich w ten sam sposób, mówiąc: „Pokój wam!” (J 20, 26). Być z Jezusem oznacza czerpać z tego pokoju i dzielić się nim ze światem. Panie, bądź ze mną w budowaniu moich relacji z bliźnimi, by były oparte na miłości. Wypełnij moje serce swoim pokojem aż po brzegi, bym miał czym obdarowywać tych, do których mnie posłałeś.

Nasza ojczyzna jest w niebie. Z perspektywy nieba wyczekujemy Pana Jezusa jako Zbawcy. Być z Jezusem oznacza wpatrywać się w niebo, tak jak spogląda się na drzwi w oczekiwaniu zapowiedzianej wizyty. Panie, spraw, bym troszcząc się o swoją przyszłość, miał na względzie nie tylko najbliższe miesiące i lata. Pozwól mi nie zapominać o tej przyszłości, która będzie ostatecznym wypełnieniem mojej tęsknoty za Tobą.

Doświadczenie bycia z Jezusem dokonuje się w pierwszej kolejności w rozmodlonym Wieczerniku Kościoła. Przyjęcie Ducha Świętego uzdalnia nas do wyznania, że Jezus jest Panem, a więc do opowiedzenia się za Nim w każdym momencie życia. Panie, pozwól mi tak przeżyć każdą Mszę Świętą, adorację, każde nabożeństwo i nawet zwykły codzienny pacierz, abym na nowo mógł uświadomić sobie, że nie jestem sam, że jestem z Tobą.

Maryja jest dla nas wzorem. Od zwiastowania aż po Golgotę, a później Wieczernik Pięćdziesiątnicy jest z Jezusem. Panie, naucz mnie wybierania Twojej drogi w dniach pomyślności i w chwilach doświadczeń. Chcę być z Tobą nie tylko wówczas, kiedy jest to łatwe i zgadza się z moimi oczekiwaniami, lecz także wtedy, gdy bycie z Tobą oznacza konieczność przyjęcia wyrzeczeń, cierpienia, a nawet złożenia ofiary.

Jezus obiecuje, że przyzna się przed Ojcem do każdego, kto przyzna się do Jezusa przed ludźmi. Mamy gwarancję tej obietnicy w osobie Matki Pana, Maryi, z ciałem i duszą wziętej do nieba, Królowej, która siedzi po Jego prawicy. Panie, naucz mnie, że warto być z Tobą nie tylko dla osiągnięcia celów ziemskich, choćby najwznioślejszych, ale nade wszystko ze względu na niewiędnący wieniec wiecznej chwały.