Wspomnienie obowiązkowe
Święto Najświętszej Maryi Panny, Wspomożycielki Wiernych, ustanowił papież Pius VII w roku 1815 dla Rzymu i państwa kościelnego jako podziękowanie za opiekę Matki Bożej nad Kościołem. W roku 1959 na prośbę biskupów polskich święto zostało wprowadzone w Polsce.
PIERWSZE CZYTANIE
Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 10ab
Wielki znak ukazał się na niebie
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła, cierpiąc bóle i męki rodzenia.
I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów — a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecię.
I porodziła Syna — Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało uniesione jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 45 (44), 11-12. 14-15. 16-17 (R.: 11a)
Refren: Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha.
Albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko.
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Refren: Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha.
Albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą, *
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Refren: Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha.
Albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko.
Wiodą je z radością i w uniesieniu, *
wkraczają do królewskiego pałacu.
Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców, *
ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Refren: Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha.
Albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Łk 1, 28
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławiona jesteś między niewiastami.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Łk 1, 26-38
Maryja pocznie i porodzi Syna
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego».
Wtedy odszedł od Niej anioł.
Oto słowo Pańskie.
Płacząc i radując się
Maryjo, „przyczyno naszej radości”, wzbudź w nas wątpliwość, czy w ostatni dzień Twój Syn nie zgani nas za to, że nie śmialiśmy się na ziemi wystarczająco dużo (a przecież powodów do radości jest bardzo wiele). Wzięliśmy zbyt dosłownie wyrażenie z modlitwy Witaj, Królowo, Matko miłosierdzia, w której wołamy: „Wzdychamy, jęcząc i płącząc…”. Należałoby dopowiedzieć: „…i radując się”.
Z pewnością ziemia jest „łez padołem”, lecz Pan Bóg dał nam również uśmiech, aby nim ten padół choć trochę osuszyć.
Maryjo, wzbudź w naszej duszy wątpliwość, że być może On tego dnia zapyta nas, czy nie za dużo płakaliśmy (z drugiej strony – zgodnie z zapewnieniem Psalmu 56, 9 – Bóg przechowuje wszystkie nasze łzy, jak cenne skarby, w swoim bukłaku), że być może zechce zobaczyć, czy śmialiśmy się wystarczająco dużo… A może do grzechów zaniedbania należy włączyć także te odnoszące się do braku śmiechu, a przynajmniej uśmiechu.
Apokalipsa (21, 4), odwołując się do Izajasza (25, 8), gwarantuje nam, że Bóg otrze z naszych oczu łzy. Nie mówi jednak, że ma zamiar zdjąć z naszych twarzy uśmiech.
Alessandro Pronzato – Światło na każdy dzień
„Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie”.
Modlitwa wstawiennicza ma swoją szczególną moc, sięga do takich miejsc, dotyczy takich osób, które wymykają się obecnej rzeczywistości. Dotyka spraw i ludzi niepodlegających wymaganiom bieżącej chwili. W swojej modlitwie Pan Jezus pragnie objąć wszystkich swoich naśladowców. Jej skutki będą odczuwane przez każdego, kto odczyta jej przesłanie. Święty Andrzej Bobola – patron naszej Ojczyzny, mimo szaleństwa pragnienia mordu i śmierci ze strony Kozaków w pełni zaufał swemu Panu. Oto przykład owocu modlitwy, której skutki wciąż docierają do nas z Wieczernika.
Ks. Zbigniew Kosik
PIERWSZE CZYTANIE
Jk 5, 9-12
Cierpliwość i wytrwanie
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła
Nie uskarżajcie się, bracia, jeden na drugiego, byście nie podpadli pod sąd. Oto Sędzia stoi przed drzwiami. Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie. Oto wychwalamy tych, co wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Hioba i widzieliście końcową nagrodę za nią od Pana; bo Pan pełen jest litości i miłosierdzia.
Przede wszystkim, bracia moi, nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani w żaden inny sposób: wasze «tak» niech będzie «tak», a «nie» niech będzie «nie», abyście nie podpadli pod sąd.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 103 (102), 1b-2. 3-4. 8-9. 11-12 (R.: por. 8a)
Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie zapamiętuje się w sporze, *
nie płonie gniewem na wieki.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, *
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu, *
tak daleko odsuwa od nas nasze winy.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. J 17, 17ba
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą,
uświęć nas w prawdzie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Mk 10, 1-12
Nierozerwalność małżeństwa
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus przyszedł w granice Judei i Zajordania. A tłumy znowu ściągały do Niego i znów je nauczał, jak miał w zwyczaju.
I przystąpili do Niego faryzeusze, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę.
Odpowiadając, zapytał ich: «Co wam przykazał Mojżesz?»
Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić».
Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela».
W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: «Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».
Oto słowo Pańskie.
BUDOWAĆ JEDNOŚĆ
20 «Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; 21 aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. 22 I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. 23 Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. 24 Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. 25 Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. 26 Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich». (J 17, 20-26)
O co proszę?
O dar jedności dla mojej rodziny i wspólnoty.
- Przedstawię sobie Jezusa, który, „podniósłszy oczy ku niebu”, modli się do swojego Ojca. Jest to modlitwa na krótko przed okrutną męką.
- Będę kontemplował Jezusa, który w tej właśnie godzinie tak gorliwie i z przejęciem modli się za mnie, za moją rodzinę i wspólnotę, aby panowała w nich jedność. Czy uświadamiam sobie na co dzień, że Jezus modli się za nas wszystkich i za każdego z osobna?
- Zwrócę uwagę na fakt, że Jezus kilkakrotnie powtarza w modlitwie prośbę o dar jedności (w. 21-23). Co mogę powiedzieć Jezusowi o jedności w mojej rodzinie i wspólnocie? Co mogę powiedzieć o mojej wewnętrznej jedności z samym Bogiem? Co tę jedność najbardziej rozbija?
- Wyznam Jezusowi moje grzechy przeciw jedności. Powierzę Mu z głębokim zaufaniem te miejsca w moim sercu, które odrywają mnie od Boga i niszczą moją jedność z innymi. Będę prosił usilnie, aby je uzdrowił.
- Jezus mówi do Ojca, że jedność między ludźmi jest świadectwem wiary i miłości do świata (w. 21. 23). Jakie świadectwo jedności daje otoczeniu moja rodzina i wspólnota? Co w naszych relacjach buduje, a co gorszy innych?
- Jezus modli się do Ojca za mnie o wieczne przebywanie z Nim. Uświadomię sobie poprzez te słowa, jak bardzo Jezus pragnie, abym przebywał z Nim na wieki. Jak często myślę o wieczności? Czy modlę się o życie wieczne dla siebie i dla wspólnoty, w której żyję?
- Poproszę Jezusa o to, żeby Jego wzajemna miłość z Ojcem przenikała także moje serce, rodzinę i wspólnotę, w której żyję. Będę powtarzał z żarliwością serca: „Jezu, zachowaj nas w jedności”.
Ks. Ks. Krzysztof Wons SDS
PIERWSZE CZYTANIE
Moje prawo wypiszę na ich sercach
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi: «Oto nadchodzą dni, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. Nie takie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich władcą, mówi Pan.
Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem.
I nie będą się musieli wzajemnie pouczać, mówiąc jeden do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie, mówi Pan, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał».
Oto słowo Boże.
Albo:
PIERWSZE CZYTANIE
Udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Każdy kapłan Starego Testamentu staje codziennie do wykonywania swej służby i wiele razy składa te same ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, «aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem pod Jego stopy». Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani.
Daje nam zaś świadectwo Duch Święty, skoro powiedział: «Takie jest przymierze, które zawrę z nimi po owych dniach, mówi Pan: Nadam prawa moje w ich sercach, także w myśli ich je wypiszę. A na ich grzechy oraz ich nieprawości więcej już nie wspomnę».
Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 110 (109), 1bcde. 2-3 (R.: por. 4b)
Refren: Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek.
Rzekł Pan do Pana mego: *
«Siądź po mojej prawicy,
aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich».
Refren: Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek.
Pan rozciągnie moc Twego berła z Syjonu: *
«Panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu, †
w blasku świętości, *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę».
Refren: Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Hbr 5, 8-9
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chrystus, chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał.
A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
To jest Ciało moje. To jest moja Krew
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, Jezus, gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE
Jk 4, 13-17
Zależność ludzi od Boga
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła
Najmilsi:
Zwracam się do was, którzy mówicie: «Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski», wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika.
Zamiast tego powinniście mówić: «Jeżeli Pan zechce, a będziemy żyli, zrobimy to lub owo». Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Wszelka taka chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, ten grzeszy.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 49 (48), 2-3. 6-7. 8-10. 11 (R.: por. Mt 5, 3)
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Słuchajcie tego, wszystkie narody, *
nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy ziemi,
niscy pochodzeniem na równi z możnymi, *
bogaci razem z ubogimi.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, *
gdy otacza mnie złość podstępnych,
którzy ufają swoim dostatkom *
i chełpią się ogromem swego bogactwa?
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Nikt przecież nie może samego siebie wykupić *
ani nie uiści Bogu ceny za siebie należnej.
Nazbyt jest kosztowne wyzwolenie duszy †
i nigdy mu na to nie starczy, *
aby żyć wiecznie i nie ulec zagładzie.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Albowiem ujrzy, że umierają mędrcy, *
jednakowo ginie głupi i prostak,
zostawiając obcym *
swoje bogactwa.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
J 14, 6
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Mk 9, 38-40
Kto nie jest przeciwko nam, ten jest z nami
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami».
Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami».
Oto słowo Pańskie.
Duch Święty w ekonomii zbawienia
Dz 2, 1-11; Ps 104; 1 Kor 12, 3b-7. 12-13; J 20, 19-23
Zielone Święta, jakie dziś obchodzimy, to początek nowej epoki, epoki mocy i świętości. To jedno z najbardziej radosnych świąt Kościoła. Oto w szumie wichru i językach ognia Duch Święty zstępuje na Apostołów, przemieniając ich do głębi. Oto Duch Święty, trzecia osoba boska, zstępuje na ziemię, aby dopełnić dzieła Chrystusowego.
Przepiękna jest dzisiejsza uroczystość. Jakże głęboka w swojej treści. O ile inne uroczystości są pamiątką, wspomnieniem dawnych wydarzeń, o tyle zesłanie Ducha Świętego jest rzeczywistością wciąż aktualną, stale dokonującą się w potężnym tchnieniu Bożym i w nadprzyrodzonym życiu łaski. Dlatego św. Augustyn mówi: „czym dusza dla ciała, tym Duch Święty dla Kościoła”.
Nie minie pół wieku od zesłania Ducha Świętego, a cały ówczesny świat przemieni się: tak uczone Ateny, jak i światowładny Rzym schylą dumne głowy przed Galilejczykiem. Basen Morza Śródziemnego zaroi się od gmin chrześcijańskich, aż po słupy Herkulesa rozbrzmiewać będzie imię Jezus. Zadrży Neron w swoim złotym domu na Palatynie przed wyznawcami „niejakiego Chrestosa” i zarządzi krwawe prześladowania.
Cesarz Dioklecjan przechwalał się publicznie, że jego wielkim sukcesem było całkowite wytępienie chrześcijan. Z tej okazji kazał nawet wybić medal z napisem Deleto nomine christiano („Zniszczono imię chrześcijanin”). „Lecz jakże się pomylił – napisze Tertulian. – Jak nas wytępiliście? Przecież to my, chrześcijanie, zapełniamy wsie, miasta i wasze rynki, jesteśmy wszędzie! A dlaczego? Bo Duch Święty daje nam moc, której żaden kat, żaden oprawca przezwyciężyć nie zdoła”.
Przypalany na ogniu św. Wawrzyniec tak zakpi z oprawców: „Już z jednej strony jestem usmażony, możecie mnie teraz obrócić na drugą stronę”. A św. Sebastian spojrzał odważnie na cesarza i powiedział: „Za ciebie, cesarzu, gotów jestem oddać krew i życie, ale nakazy mojego Boga są mi ważniejsze niż twoje”. Św. Agnieszka zachęcała oprawcę, który wahał się, czy ją ściąć: „Dlaczego zwlekasz? Ja bardzo tęsknię za Ojcem niebieskim”.
Drogie siostry, drodzy bracia, dzięki komu, dzięki czyjej pomocy pierwsi chrześcijanie nie bali się śmierci? Tym kimś był Duch Święty. Chrześcijaństwo ma już przeszło dwa tysiące lat. I spójrzmy na minione wieki. Potężne imperia legły w gruzach. Zginęły bez śladu cywilizacje i kultury. A Duch Święty nieustannie napełnia serca ludzkie mocą wiary i odnawia oblicze ziemi, naszej polskiej ziemi również. Duch Święty, Duch mocy i odwagi, żył i działał w Apostołach, żyje i działa nadal w Kościele. Żyje i działa w każdym z nas, wierzącym w Boga. To Duch Święty towarzyszy nam w życiu codziennym: w walce z pokusami, w walce o wszystko, co sprawiedliwe i dobre.
Pewnego razu prorok Ezechiel miał ciekawe widzenie odnoszące się do przyszłego królestwa Mesjasza – Jezusa Chrystusa. Zobaczył, jak spod progu Świątyni wytrysło źródło i z tego źródła popłynął strumień, który przekształcił się w wielką rzekę, a ona użyźniła pustynię i skierowała się do Morza Martwego, ożywiając jego wody, tak, że napełniło się ono rybami, a na brzegach zakwitły drzewa, wydając smaczne owoce (por. Ez 47, 2-12).
Czy można znaleźć obraz, który trafniej przedstawiałby efekty działania Ducha Świętego w człowieku? Można powiedzieć, że życie ludzkie jest pustynią, przez którą wszyscy idziemy. Gdybyśmy byli zadani tylko na siebie samych, to nasza dusza byłaby jak Morze Martwe. Na szczęście jest jednak inaczej, bo działa w nas Duch Święty. To On sprawia, że nasze życie staje się ziemią błogosławioną, wydającą wspaniałe owoce, jakimi są uczynki miłości Boga i bliźniego, uczynki ofiary i dobroci.
To Duch Święty – jak twierdzi św. Cyryl Jerozolimski – jest dla oczu duszy tym, czym jest światło dla oczu ciała. Dzięki światłu człowiek widzi to, czego w ciemności nie mógłby zobaczyć. Podobnie dzieje w duszy, w której zamieszkał Duch Święty. Wówczas człowiek ogląda świat w świetle nadprzyrodzonym, a to jest niezbędne do zbawienia. Mówiąc o działaniu Ducha Świętego w naszym życiu, zwróćmy uwagę jeszcze na jedną sprawę. Nie sądźmy, że Duch Święty cały zamknął się w wieczerniku apostolskiego Kościoła. Wszędzie bowiem, gdzie nasz umysł szuka Boga, a serce za Nim tęskni, jest Duch Święty, który za pomocą swojej łaski wszczepia człowieka w Chrystusa.
Duch Święty przybywa jako Nauczyciel ze swoim darami: rady, męstwa, bojaźni Bożej – i wspiera swoim działaniem wolę, aby dążyła do dobra. Wspiera również rozum, by przechodząc pomiędzy zasobami tej ziemi, nie uczynił ich celem ostatecznym, ale korzystał z nich, biorąc to, co jest dla niego konieczne i pożyteczne do życia.
Każdy wierzący chrześcijanin powinien pamiętać, że nigdy nie jest w życiu sam. Zawsze jest z nim Duch Święty, bo On jest zawsze tam, gdzie jest życie. Jest przy tobie Duch Święty choćby wtedy, gdy po ojcowsku troszczysz się o najlepszą przyszłość swojego dziecka, prowadzącą do zbawienia.
Drogie siostry, drodzy bracia, widzicie więc, że Duch Święty swoją mocą może przemienić do głębi osobę ludzką, jeżeli tylko człowiek pozwoli Mu działać. Św. Paweł, chcąc zachęcić chrześcijan z pierwszych wspólnot do tego, aby stały się posłusznymi narzędziami Ducha Świętego, pisze: „Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego” (Ef 4, 30). A innym razem: „Ducha nie gaście” (1 Tes 5, 19). Św. Szczepan skierował do swoich oprawców słowa znane ze Starego Testamentu: „Wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu” (Dz 7,51).
To prawda, że człowiek często się sprzeciwia Duchowi Świętemu. Dlatego pamiętajmy o tych upomnieniach: „Ducha nie gaście!”. „Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego”.
Była wtedy małą dziewczynką, kiedy przyrzekła Panu Jezusowi, że w swoim życiu zawsze będzie podążać za natchnieniem Ducha Świętego, że spośród dwóch rzeczy dobrych zawsze wybierze tę, która bardziej podoba się Duchowi Świętemu. I co uczynił z niej Duch Święty? Uczynił ją świętą. Ta święta to św. Teresa od Dzieciątka Jezus.
Drogie siostry, drodzy bracia, a my, jak postępujemy? Bardzo często zamiast słuchać Ducha Świętego i poddawać się Jego natchnieniom, słuchamy raczej ducha tego świata, a także – co gorsza – ducha szatana. Amen.
Ks. Teodor Szarwark – Z domu ziemskiego do domu wiecznego. Homilie na niedziele i święta. Rok B
