W dzisiejszym czytaniu znajdujemy drugą część mowy św. Pawła wygłoszonej w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej, podczas nabożeństwa w dzień szabatu. Miała ona miejsce w czasie trwania pierwszej podróży misyjnej. Apostoł Narodów po wcześniejszym wywodzie o mesjańskim posłannictwie Jezusa, zapowiedzianym w pismach Starego Testamentu (por. Dz 13, 16-23), przechodzi do meritum sprawy, czyli krótkiego streszczenia życia Nauczyciela z Nazaretu. Paweł w swojej narracji podkreśla, że nam została przekazana nauka o tym zbawieniu (Dz 13, 26). Należy zaakcentować użycie w tym zdaniu strony biernej (passivum divinum), co świadczy, że nauka o zbawieniu została objawiona Apostołowi Narodów nie przez ludzi, ale przez Boga (Dz 9, 1-6). W dalszym opisie zostaje przedstawiony bezpodstawny proces nad Jezusem, którego dokonali mieszkańcy Jeruzalem i ich zwierzchnicy. Następnie zostaje wspomniane, że Piłat skazał Go na śmierć. W tej relacji ważnym jest fakt wskazany przez Pawła, że to wszystko dokonało się według tego, co było o Nim napisane. Dalej Apostoł Narodów opisuje zdjęcie z krzyża, pochowanie, cudowne wskrzeszenie z martwych, którego dokonał Bóg. Następnie wskazuje, że zmartwychwstały Chrystus ukazywał się wybranym. Te wielkie dzieła, których doświadczyli apostołowie, przynaglają ich do głoszenia Dobrej Nowiny i głoszenia Chrystusa zmartwychwstałego. Ostatecznie Paweł wskazuje, że przez osobę Jezusa Bóg spełnił obietnice mesjańskie wobec ludzi (por. Ps 2, 7).
Bóg jest ciągle obecny pośród swojego ludu. Poprzez wieki Jego Opatrzność czuwała nad losami narodu wybranego. Ostatecznie Bóg posłał na świat Mesjasza, swojego Syna, który przez cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie odkupił ludzkość z jej grzechów. Boża pedagogia zbawienia przygotowuje wierzących każdych czasów do pełnego otwarcia się na Boga. Jednak historia zbawienia ukazuje nam, że człowiek może odrzucić propozycję odkupienia skierowaną do niego przez Stwórcę. Wolna wola, która została dana ludziom, czasami jest dla nich drogą do samounicestwienia, jeżeli nie jest oparta na przykazaniach Bożych. Człowiek może w pełni odnależć siebie, jeśli do końca zaufa Bogu i Jego poleceniom.
Czy potrafię rozmawiać z Bogiem na modlitwie? Czy znam sens i wykładnię przykazań Bożych? Czy moje wybory (decyzje wolnej woli) są zgodne z Dekalogiem? Czy potrafię miłować drugiego człowieka, nawet wroga, według przykazania miłości Boga i człowieka?
Ks. Andrzej Jacek Najda
