Mistrz z Nazaretu zapewnia swoich uczniów o tym, że Ojciec wysłuchuje ich modlitw zanoszonych w imię Jezusa. W ten sposób uczniowie stają się synami w Synu, w którego ręce Ojciec wszystko przekazał: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy (1 J 3, 1). Żywa relacja z Bogiem i doświadczenie Jego miłości prowadzi do pełnej radości, którą można nazwać szczęściem: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna (J 16, 24). Jezus tak bardzo chce, aby uczniowie w wolności dzieci Bożych zwracali się do Boga jako kochającego Ojca: Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga (J 16, 27). Choć Jezus odchodzi do Ojca, to jednak nie jest sam, gdyż otacza Go rzesza uczniów wierzących w Niego jako Mesjasza i Syna Bożego. Jezus pragnie, aby droga uczniów prowadziła tak jak Jego droga – do domu Ojca. Jezus zapowiada nadejście godziny, w której otwarcie objawi tajemnicę Ojca (w. 25).
Termin „godzina” w czwartej Ewangelii ma głęboki sens teologiczny. Nadejście godziny w narracji Janowej wskazuje na fakt rozpoczęcia Paschy – przejścia Jezusa z ziemi do Ojca w niebie (J 13, 1). Wywyższenie Jezusa rozpoczyna się z chwilą wejścia w Jego uniżenie aż do końca – do śmierci krzyżowej. W ujęciu teologicznym wydarzenie godziny jawi się wyraźnie na płaszczyźnie relacji pomiędzy Ojcem i Synem. Godzinę zamierzoną przez Ojca Jezus czyni własną godziną. Całe życie Jezusa ukierunkowane jest na tę godzinę. Godzina, którą dysponuje Ojciec, łączy się ze skazaniem Jezusa na śmierć. Jest to więc godzina związana z Paschą, godzina śmierci. W J 19, 14 ewangelista utożsamia tę godzinę z godziną szóstą. Jest to czas ofiarowania baranka paschalnego. Śmierć Jezusa inauguruje nową Paschę. Nadejście godziny w Ewangelii według św. Jana łączy się więc ze świętem Paschy, z męką i uwielbieniem Syna Człowieczego. W ten sposób jest realizowany Boży plan zbawienia. Jest to również godzina miłości aż do końca. W godzinie tej można dostrzec momenty chwały oraz momenty cierpienia (J 12, 23). W czwartej Ewangelii godzina więc oznacza uwielbienie Syna Człowieczego poprzez wywyższenie na krzyżu i powrót do nowego życia przez zmartwychwstanie. Chwalebna śmierć Jezusa objawia chwałę, miłość Syna i miłość Ojca.
Jezus wzywa nas do otwarcia się na moc Ducha Świętego oraz do żywej wspólnoty z Bogiem. Czy potrafimy przyjąć dar Bożej miłości? Czy odkrywamy w tajemnicy Syna istotę naszego dziecięctwa Bożego? Czy wchodzimy w „godzinę” Jezusa, w której następuje zwycięstwo dobra nad złem i światła nad ciemnością? Czy z wiarą potrafimy prosić Boga o rzeczy, które wykraczają poza nasze ludzkie możliwości?
Ks. Mirosław S. Wróbel
