Po długiej i pełnej niebezpieczeństw podróży Paweł dociera do Rzymu. Otrzymuje pozwolenie na zamieszkanie w prywatnym mieszaniu, gdzie był pilnowany przez żołnierzy. Sprawowany nad nim nadzór nie ogranicza jednak w znaczący sposób jego działania. Swobodnie może spotykać się z ludźmi. Zaprasza do siebie prominentnych Żydów, którym stara się wyjaśnić swoją obecną sytuację. Wskazuje im, że chociaż jest oskarżony przez współbraci Żydów i oddany w ręce Rzymian, to nie jest winny stawianych mu zarzutów. Nigdy nie sprzeniewierzył się narodowi ani zwyczajom ojczystym. Jednak Żydzi nastawali na władzę rzymską, aby pozbawić go życia. Musiał więc odwołać się do cezara. Ta apelacja z jego strony nie jest wymierzona w naród żydowski, a stanowi jedynie formę obrony. Paweł stwierdza, że dla nadziei Izraela dźwiga te kajdany (Dz 28, 20). Przez dwa lata Paweł przebywa w wynajętym przez siebie mieszkaniu i przyjmuje wszystkich, którzy do niego przychodzą, a więc Żydów i przedstawicieli innych narodów. Głosi im królestwo Boże i naucza ich o Panu Jezusie Chrystusie.
Na początku pobytu w Rzymie Paweł spotyka się z Żydami. Postępuje tak samo, jak podczas całej swojej działalności ewangelizacyjnej – najpierw do nich kieruje swoje nauczanie. Chcąc bliżej, jednym pojęciem, określić treść tego nauczania, należałoby wskazać na królestwo Boże. Jezus przed swoim wniebowstąpieniem mówił do apostołów o królestwie Bożym (Dz 1, 3). Terminem tym określił swoją misję (Łk 1, 32-33. 50-55. 68-73) i treść swego nauczania (Łk 4, 43; 11, 20; 16, 16; 17, 20-21; 22, 16. 18. 29n). Paweł, inni apostołowie i świadkowie Ewangelii wszystkich czasów, którzy kontynuują w Kościele to, co zaczął Jezus czynić i nauczać (Dz 1, 1), powinni również głosić królestwo Boże i nauczać o Jezusie Chrystusie, a dokładniej o Jego zmartwychwstaniu i wywyższeniu. Zmartwychwstanie stanowi bowiem dowód na mesjańskość Jezusa, a wywyższenie w chwale – na Jego bóstwo. Chodzi o głoszenie przekonania, że zapoczątkowane już za życia ziemskiego Jezusa królestwo Boże (por. Łk 10, 9; 11, 20; 17, 21) rozwija się dalej w działaniu zmartwychwstałego i wywyższonego Jezusa, który posługuje się napełnionymi mocą Ducha Świętego świadkami i osiągnie swoją pełnię wraz z Jego ponownym przyjściem (Dz 1, 11; por. Łk 9, 27; 13, 28n; 22, 16. 18; Dz 14, 22; 17,31).
Paweł nawet jako więzień odważnie głosi królestwo Boże i naucza o Jezusie Chrystusie Zbawicielu. Czyni to swobodnie, bez przeszkód, to znaczy, że niezależnie od tego, co się z nim stanie, jaki zapadnie wyrok, chrześcijaństwo będzie się rozwijać dalej.
Ks. Andrzej Jacek Najda
