II. Obrzędy wstępne – Obecność Boga. Macierzyństwo Maryi.
– Liturgia – przywołanie obecności Boga i zawierzenie Jemu ludzkiego życia
– Maryja – Jej macierzyństwo jest wyjątkowym znakiem obecności Boga w życiu człowieka – powołanie człowieka i tajemnica jego wiary
– Maryja – Jej macierzyństwo jest wyjątkowym znakiem obecności Boga w życiu człowieka – powołanie człowieka i tajemnica jego wiary
1) Każda Msza święta jest szczególnym spotkaniem z Chrystusem. Przychodząc na nią trzeba uświadamiać sobie wagę wydarzenia, w którym uczestniczymy. Oto sam Bóg zaprasza nas na najważniejsze spotkanie z Nim („Spotkanie na szczycie”). Ta świadomość pomaga pozbyć się zniechęcenia, przyjścia tylko z obowiązku, rutyny, a otwiera nas na Bożą Obecność.
2) Codzienna Msza święta na naszej pielgrzymce jest najważniejszą godziną każdego dnia. Drugiej tak ważnej nie ma. Msza święta niedzielna jest najważniejszą godziną w ciągu całego tygodnia. Stąd też potrzeba jak najlepszego wykorzystania czasu tego wyjątkowego spotkania z Bogiem.
3) Człowiek ma żyć na chwałę Boga, stąd potrzeba, by uwielbiał Boga za Jego Miłość. Szczególnym czasem uwielbiania Boga jest każda Msza święta.
4) Określenie „Eucharystia” oznacza dziękczynienie. Każda Msza święta jest dziękczynieniem. Podobnie jak Chrystus składał Ojcu dziękczynienie – choćby po wskrzeszeniu Łazarza, czy w czasie Ostatniej Wieczerzy, tak i Jego Kościół dziękuje i uwielbia Boga za Jezusa Chrystusa, za Jego Miłość – za Krzyż i za Zmartwychwstanie.
5) Na Mszę świętą przynosimy wdzięczność za dobro otrzymane od Boga. W każdą niedzielę przynosimy wdzięczność za miniony tydzień, ale też przynosimy czas, który jest przed nami, a który jawi się jeszcze jako znak zapytania. Oddajemy ten miniony i ten nadchodzący czas Panu Bogu.
6) Podczas każdej Mszy świętej Chrystus zastawia przed nami dwa stoły: Stół Słowa Bożego i Stół Eucharystii. Te dwa stoły wyznaczają strukturę każdej Mszy świętej. Dołączamy do nich obrzędy wstępne i obrzędy zakończenia.
7) Msza święta rozpoczyna się obrzędami wstępnymi. Pierwszym ich elementem jest śpiew na wejście. On jednoczy wspólnotę uczniów Chrystusa i wprowadza w tajemnicę danego obchodu liturgicznego. Następnie, jak każdą modlitwę, rozpoczynamy Mszę świętą znakiem krzyża. Później kapłan pozdrawia nas słowami obecności między nami Boga, bo „gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię Chrystusa, tam On jest pośród nich” (por. Mt 18,20). Kolejnym elementem obrzędów wstępnych jest akt pokuty. Jest on potrzebny, by móc godnie uczestniczyć w Uczcie Eucharystycznej. Po wezwaniu kapłana, w chwili ciszy, przepraszamy Pana Boga za nasze grzechy. Ten akt pokuty gładzi grzechy powszednie. Później wołamy do Boga: „Panie, zmiłuj się nad nami”. To greckie „Kyrie, elejson” było w starożytności uwielbieniem Boga i wołaniem pełnym zachwytu wobec majestatu Bożego. W uroczystości i święta wykonuje się hymn „Chwała na wysokości Bogu”, który stanowi zbiór starochrześcijańskich aklamacji wielbiących Boga. Ostatnią częścią obrzędów wstępnych jest modlitwa zwana „kolektą”. Po wezwaniu „Módlmy się” w chwili ciszy każdy z obecnych na Mszy świętej przedstawia Panu Bogu intencję, z którą przyszedł na Eucharystię. Kapłan zbiera te wszystkie intencje i przedstawia je Najwyższemu Bogu.
8) Msza święta, poprzez obrzędy wstępne, rozpoczyna się przywołaniem Obecności Boga. Człowiek, który przychodzi na Mszę świętą, staje przed Bożym Majestatem, ma oddać swe życie Bogu. Ma Mu je zawierzyć.
9) Maryja doświadczyła szczególnej obecności Bożej w swym życiu. W Nazarecie anioł już na początku spotkania z Maryją pozdrowił Ją słowami: „Pan jest z Tobą” (Łk 1,28). Bóg zamieszkał pod Jej sercem. Maryja namacalnie odczuwała tę Bożą Obecność.
10) Potrzeba, by każdy człowiek żył w świadomości Bożej obecności przy nim. Został powołany do życia, bo Bóg go chciał. Nie jest pozostawiony sam sobie. Bóg obdarzył go darem powołania – tego podstawowego do świętości i wynikających z niego innych, indywidualnych powołań.
11) Benedykt XVI: „Eucharystyczny wymiar chrześcijańskiej egzystencji jest bez wątpienia wymiarem kościelnym i wspólnotowym. Poprzez diecezje i parafie, które tworzą podstawowe struktury Kościoła na danym terytorium, każdy wierny może konkretnie doświadczyć swojej przynależności do Ciała Chrystusa” (Sacramentum caritatis, 76).
12) Maryja żyła w obecności Bożej. Jest dla nas wzorem. Zadaniem dla nas jest przeżywanie każdego dnia w świadomości, że nie jestem sam, że jest obok mnie, w moim sercu sam Bóg – Ten najpotężniejszy i wszechmogący; Ten, który ukochał mnie miłością odwieczną.
