PIERWSZE CZYTANIE
Moje prawo wypiszę na ich sercach
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi: «Oto nadchodzą dni, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. Nie takie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich władcą, mówi Pan.
Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem.
I nie będą się musieli wzajemnie pouczać, mówiąc jeden do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie, mówi Pan, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał».
Oto słowo Boże.
Albo:
PIERWSZE CZYTANIE
Udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Każdy kapłan Starego Testamentu staje codziennie do wykonywania swej służby i wiele razy składa te same ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, «aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem pod Jego stopy». Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani.
Daje nam zaś świadectwo Duch Święty, skoro powiedział: «Takie jest przymierze, które zawrę z nimi po owych dniach, mówi Pan: Nadam prawa moje w ich sercach, także w myśli ich je wypiszę. A na ich grzechy oraz ich nieprawości więcej już nie wspomnę».
Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 110 (109), 1bcde. 2-3 (R.: por. 4b)
Refren: Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek.
Rzekł Pan do Pana mego: *
«Siądź po mojej prawicy,
aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich».
Refren: Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek.
Pan rozciągnie moc Twego berła z Syjonu: *
«Panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu, †
w blasku świętości, *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę».
Refren: Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Hbr 5, 8-9
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chrystus, chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał.
A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
To jest Ciało moje. To jest moja Krew
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, Jezus, gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym».
Oto słowo Pańskie.
Z wyjątkiem syna zatracenia
Syn zatracenia – Judasz. Zginął. On jeden nie doszedł do świętości. On jeden przegrał spotkanie z Mistrzem. On jeden – syn zatracenia.
Co za straszne określenie w ustach Jezusa, Syna Bożego, który tak mówi o Judaszu.
Zginął – syn zatracenia! Straszny los dla człowieka powołanego.
Syn zatracenia. Piekło istnieje!
Ks. Edward Staniek
Maryja nie daje się zwerbować do udziału w terroryzmie religijnym
Jest rzeczą trudną, aby niektórzy tak zwani czciciele Maryi z Nazaretu, z ich powagą i wzdychaniami wywołującymi śmiech, z wypowiadanymi wyrokami potępienia na wszystko i wszystkich, potrafili wołać z przekonaniem: „Przyczyno naszej radości, módl się za nami”. Wyraz ich twarzy wyraźnie przeczy takiemu wezwaniu. Niemniej jednak jest im ono bardzo potrzebne, żeby wyzbyli się katastroficznych wizji i fatalistycznych prognoz dotyczących losów świata oraz wyobrażeń o spustoszeniach i śmierci. Przede wszystkim jednak potrzebne jest im wezwanie, aby przestali takie wizje przypisywać Maryi z Nazaretu i bezprawnie wciągać ją do swoich terrorystycznych działań o charakterze religijnym.
Maryjo, przekonaj tych Twoich czcicieli, do których grona mam nadzieję nigdy nie dołączyć, że może należałoby zredukować liczbę modlitw, a w zamian zdobyć się na uśmiech. I jeśli nawet nie będzie on spontaniczny, to niech będzie przynajmniej nie do końca wymuszony, taki, by mógł rozradować niebo i by został zauważony także tu na ziemi, na której oni, niestety ze swoimi posępnymi, zachmurzonymi i złowrogimi twarzami, biorą udział w religijnych procesjach.
Alessandro Pronzato – Światło na każdy dzień
MODLIĆ SIĘ RAZEM Z JEZUSEM
11 «Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. 12 Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo. 13 Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. 14 Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. 15 Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. 16 Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. 17 Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. 18 Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. 19 A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie». (J 17, 11b-19)
O co proszę?
O łaskę żarliwego trwania na modlitwie przy Jezusie.
- Zbliżę się do Jezusa, który modli się do Ojca za mnie, za moją rodzinę i wspólnotę. Wsłucham się w Jego słowa. Jest głęboko zatroskany o moje życie i przyszłość. Prosi Ojca o to, co dla mnie najważniejsze.
- Jezus modli się o jedność w mojej rodzinie i we wspólnocie (w. 11b-12). Prosi, aby Ojciec ustrzegł nas od rozbicia, aby nikt nie odszedł, nie zatracił się. Czy przeżywam w mojej rodzinie, we wspólnocie jakieś szczególne zmartwienie? Wypowiem je przed Ojcem.
- Jezus modli się o wewnętrzną radość dla mnie (w. 13). Prosi Ojca, aby była radością w całej pełni. Co mogę powiedzieć o atmosferze życia w mojej rodzinie i we wspólnocie? Co najbardziej zakłóca w nas radość? Co nas zasmuca? Powierzę to Jezusowi.
- Jezus przekazał mi Słowo od Ojca. Jest to Słowo prawdy (w. 14-17). Pragnie mnie przez nie uświęcać i zachować od tego świata. W największym chaosie życia mogę otworzyć Biblię i słuchać Jezusa, który przekazuje mi Słowo Ojca i chce mnie ustrzec od zagubienia.
- Uświadomię sobie, że w słowie Bożym mogę codziennie odnajdywać oparcie i światło. Ilekroć je czytam, modlę się nim, tylekroć Ojciec chroni mnie przed zagubieniem się w sprawach tego świata.
- W każdej Eucharystii jestem świadkiem tego, jak Jezus modli się za mnie i za wspólnotę do Ojca: „Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie” (w. 19). Modli się za mnie całym sobą.
- Uklęknę przy Jezusie, wtulę głowę w Jego ramiona i będę prosił, aby uczył mnie żarliwej modlitwy do Ojca. Poproszę Go, aby modlił się za mną i we mnie słowami „Ojcze nasz”.
Ks. Krzysztof Wons SDS
PIERWSZE CZYTANIE
Jk 4, 13-17
Zależność ludzi od Boga
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła
Najmilsi:
Zwracam się do was, którzy mówicie: «Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski», wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika.
Zamiast tego powinniście mówić: «Jeżeli Pan zechce, a będziemy żyli, zrobimy to lub owo». Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Wszelka taka chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, ten grzeszy.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 49 (48), 2-3. 6-7. 8-10. 11 (R.: por. Mt 5, 3)
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Słuchajcie tego, wszystkie narody, *
nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy ziemi,
niscy pochodzeniem na równi z możnymi, *
bogaci razem z ubogimi.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, *
gdy otacza mnie złość podstępnych,
którzy ufają swoim dostatkom *
i chełpią się ogromem swego bogactwa?
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Nikt przecież nie może samego siebie wykupić *
ani nie uiści Bogu ceny za siebie należnej.
Nazbyt jest kosztowne wyzwolenie duszy †
i nigdy mu na to nie starczy, *
aby żyć wiecznie i nie ulec zagładzie.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Albowiem ujrzy, że umierają mędrcy, *
jednakowo ginie głupi i prostak,
zostawiając obcym *
swoje bogactwa.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
J 14, 6
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Mk 9, 38-40
Kto nie jest przeciwko nam, ten jest z nami
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami».
Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami».
Oto słowo Pańskie.
Duch Święty w ekonomii zbawienia
Dz 2, 1-11; Ps 104; 1 Kor 12, 3b-7. 12-13; J 20, 19-23
Zielone Święta, jakie dziś obchodzimy, to początek nowej epoki, epoki mocy i świętości. To jedno z najbardziej radosnych świąt Kościoła. Oto w szumie wichru i językach ognia Duch Święty zstępuje na Apostołów, przemieniając ich do głębi. Oto Duch Święty, trzecia osoba boska, zstępuje na ziemię, aby dopełnić dzieła Chrystusowego.
Przepiękna jest dzisiejsza uroczystość. Jakże głęboka w swojej treści. O ile inne uroczystości są pamiątką, wspomnieniem dawnych wydarzeń, o tyle zesłanie Ducha Świętego jest rzeczywistością wciąż aktualną, stale dokonującą się w potężnym tchnieniu Bożym i w nadprzyrodzonym życiu łaski. Dlatego św. Augustyn mówi: „czym dusza dla ciała, tym Duch Święty dla Kościoła”.
Nie minie pół wieku od zesłania Ducha Świętego, a cały ówczesny świat przemieni się: tak uczone Ateny, jak i światowładny Rzym schylą dumne głowy przed Galilejczykiem. Basen Morza Śródziemnego zaroi się od gmin chrześcijańskich, aż po słupy Herkulesa rozbrzmiewać będzie imię Jezus. Zadrży Neron w swoim złotym domu na Palatynie przed wyznawcami „niejakiego Chrestosa” i zarządzi krwawe prześladowania.
Cesarz Dioklecjan przechwalał się publicznie, że jego wielkim sukcesem było całkowite wytępienie chrześcijan. Z tej okazji kazał nawet wybić medal z napisem Deleto nomine christiano („Zniszczono imię chrześcijanin”). „Lecz jakże się pomylił – napisze Tertulian. – Jak nas wytępiliście? Przecież to my, chrześcijanie, zapełniamy wsie, miasta i wasze rynki, jesteśmy wszędzie! A dlaczego? Bo Duch Święty daje nam moc, której żaden kat, żaden oprawca przezwyciężyć nie zdoła”.
Przypalany na ogniu św. Wawrzyniec tak zakpi z oprawców: „Już z jednej strony jestem usmażony, możecie mnie teraz obrócić na drugą stronę”. A św. Sebastian spojrzał odważnie na cesarza i powiedział: „Za ciebie, cesarzu, gotów jestem oddać krew i życie, ale nakazy mojego Boga są mi ważniejsze niż twoje”. Św. Agnieszka zachęcała oprawcę, który wahał się, czy ją ściąć: „Dlaczego zwlekasz? Ja bardzo tęsknię za Ojcem niebieskim”.
Drogie siostry, drodzy bracia, dzięki komu, dzięki czyjej pomocy pierwsi chrześcijanie nie bali się śmierci? Tym kimś był Duch Święty. Chrześcijaństwo ma już przeszło dwa tysiące lat. I spójrzmy na minione wieki. Potężne imperia legły w gruzach. Zginęły bez śladu cywilizacje i kultury. A Duch Święty nieustannie napełnia serca ludzkie mocą wiary i odnawia oblicze ziemi, naszej polskiej ziemi również. Duch Święty, Duch mocy i odwagi, żył i działał w Apostołach, żyje i działa nadal w Kościele. Żyje i działa w każdym z nas, wierzącym w Boga. To Duch Święty towarzyszy nam w życiu codziennym: w walce z pokusami, w walce o wszystko, co sprawiedliwe i dobre.
Pewnego razu prorok Ezechiel miał ciekawe widzenie odnoszące się do przyszłego królestwa Mesjasza – Jezusa Chrystusa. Zobaczył, jak spod progu Świątyni wytrysło źródło i z tego źródła popłynął strumień, który przekształcił się w wielką rzekę, a ona użyźniła pustynię i skierowała się do Morza Martwego, ożywiając jego wody, tak, że napełniło się ono rybami, a na brzegach zakwitły drzewa, wydając smaczne owoce (por. Ez 47, 2-12).
Czy można znaleźć obraz, który trafniej przedstawiałby efekty działania Ducha Świętego w człowieku? Można powiedzieć, że życie ludzkie jest pustynią, przez którą wszyscy idziemy. Gdybyśmy byli zadani tylko na siebie samych, to nasza dusza byłaby jak Morze Martwe. Na szczęście jest jednak inaczej, bo działa w nas Duch Święty. To On sprawia, że nasze życie staje się ziemią błogosławioną, wydającą wspaniałe owoce, jakimi są uczynki miłości Boga i bliźniego, uczynki ofiary i dobroci.
To Duch Święty – jak twierdzi św. Cyryl Jerozolimski – jest dla oczu duszy tym, czym jest światło dla oczu ciała. Dzięki światłu człowiek widzi to, czego w ciemności nie mógłby zobaczyć. Podobnie dzieje w duszy, w której zamieszkał Duch Święty. Wówczas człowiek ogląda świat w świetle nadprzyrodzonym, a to jest niezbędne do zbawienia. Mówiąc o działaniu Ducha Świętego w naszym życiu, zwróćmy uwagę jeszcze na jedną sprawę. Nie sądźmy, że Duch Święty cały zamknął się w wieczerniku apostolskiego Kościoła. Wszędzie bowiem, gdzie nasz umysł szuka Boga, a serce za Nim tęskni, jest Duch Święty, który za pomocą swojej łaski wszczepia człowieka w Chrystusa.
Duch Święty przybywa jako Nauczyciel ze swoim darami: rady, męstwa, bojaźni Bożej – i wspiera swoim działaniem wolę, aby dążyła do dobra. Wspiera również rozum, by przechodząc pomiędzy zasobami tej ziemi, nie uczynił ich celem ostatecznym, ale korzystał z nich, biorąc to, co jest dla niego konieczne i pożyteczne do życia.
Każdy wierzący chrześcijanin powinien pamiętać, że nigdy nie jest w życiu sam. Zawsze jest z nim Duch Święty, bo On jest zawsze tam, gdzie jest życie. Jest przy tobie Duch Święty choćby wtedy, gdy po ojcowsku troszczysz się o najlepszą przyszłość swojego dziecka, prowadzącą do zbawienia.
Drogie siostry, drodzy bracia, widzicie więc, że Duch Święty swoją mocą może przemienić do głębi osobę ludzką, jeżeli tylko człowiek pozwoli Mu działać. Św. Paweł, chcąc zachęcić chrześcijan z pierwszych wspólnot do tego, aby stały się posłusznymi narzędziami Ducha Świętego, pisze: „Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego” (Ef 4, 30). A innym razem: „Ducha nie gaście” (1 Tes 5, 19). Św. Szczepan skierował do swoich oprawców słowa znane ze Starego Testamentu: „Wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu” (Dz 7,51).
To prawda, że człowiek często się sprzeciwia Duchowi Świętemu. Dlatego pamiętajmy o tych upomnieniach: „Ducha nie gaście!”. „Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego”.
Była wtedy małą dziewczynką, kiedy przyrzekła Panu Jezusowi, że w swoim życiu zawsze będzie podążać za natchnieniem Ducha Świętego, że spośród dwóch rzeczy dobrych zawsze wybierze tę, która bardziej podoba się Duchowi Świętemu. I co uczynił z niej Duch Święty? Uczynił ją świętą. Ta święta to św. Teresa od Dzieciątka Jezus.
Drogie siostry, drodzy bracia, a my, jak postępujemy? Bardzo często zamiast słuchać Ducha Świętego i poddawać się Jego natchnieniom, słuchamy raczej ducha tego świata, a także – co gorsza – ducha szatana. Amen.
Ks. Teodor Szarwark – Z domu ziemskiego do domu wiecznego. Homilie na niedziele i święta. Rok B
PIERWSZE CZYTANIE
Warunki dobrej modlitwy
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła
Najmilsi:
Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz.
Cudzołożnicy, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeżeli więc ktoś zamierzałby być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. A może utrzymujecie, że na próżno Pismo mówi: «Zazdrośnie pożąda On ducha, którego w nas utwierdził»? Daje zaś tym większą łaskę. Dlatego mówi: «Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę».
Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. Przystąpcie bliżej do Boga, to i On przybliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, uświęćcie serca, ludzie chwiejni! Uznajcie waszą nędzę, smućcie się i płaczcie! Śmiech wasz niech się obróci w smutek, a radość w przygnębienie. Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 55 (54), 7-9. 10-11. 23 (R.: por. 23a)
Refren: Zaufaj Panu, a On cię podtrzyma.
Mówię: «Gdybym miał skrzydła jak gołąb, *
uleciałbym i spoczął;
uciekłbym daleko, zamieszkał na pustyni». †
Prędko bym sobie wyszukał schronienie *
od wichru i nawałnicy.
Refren: Zaufaj Panu, a On cię podtrzyma.
Rozprosz ich, Panie, rozdziel ich języki, *
bo przemoc widzę w mieście i niezgodę.
Obchodzą je murami w ciągu dnia i nocy, *
a złość i ucisk są we wnętrzu jego.
Refren: Zaufaj Panu, a On cię podtrzyma.
Zrzuć swą troskę na Pana, *
a On cię podtrzyma,
nigdy nie dopuści, *
aby się zachwiał sprawiedliwy.
Refren: Zaufaj Panu, a On cię podtrzyma.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Ga 6, 14
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Druga zapowiedź męki i wezwanie do pokory
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie». Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich». Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».
Oto słowo Pańskie.
W kościołach, w których nie obchodzi się uroczystości, przed Ewangelią jest tylko jedno czytanie.
PIERWSZE CZYTANIE
Rdz 3, 9-15. 20
Matka wszystkich żyjących
Czytanie z Księgi Rodzaju
Gdy Adam spożył z drzewa, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: «Gdzie jesteś?».
On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się».
Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?».
Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem».
Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to uczyniłaś?».
Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam».
Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i dzikich; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę».
Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 87 (86), 1b-3. 5-7 (R.: por. 3)
Refren: Głoszą o Tobie rzeczy pełne chwały.
Gród Jego wznosi się na świętych górach: †
umiłował Pan bramy Syjonu *
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, *
miasto Boże.
Refren: Głoszą o Tobie rzeczy pełne chwały.
O Syjonie powiedzą: †
«Każdy człowiek narodził się na nim, *
a Najwyższy sam go umacnia».
Pan zapisuje w księdze ludów: «Oni się tam narodzili». †
I tańcząc śpiewać będą: *
«Wszystkie moje źródła są w tobie».
Refren: Głoszą o Tobie rzeczy pełne chwały.
DRUGIE CZYTANIE
Dz 1, 12-14
Apostołowie trwali na modlitwie z Maryją,
Matką Jezusa
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Gdy Jezus został wzięty do nieba, apostołowie wrócili do Jeruzalem z góry zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, w odległości drogi szabatowej.
Przybywszy tam, weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, i Jakub, i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, z Maryją, Matką Jezusa, i z braćmi Jego.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Szczęśliwa Dziewico, która porodziłaś Pana, błogosławiona Matko Kościoła,
Ty strzeżesz w nas Ducha Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
J 19, 25-34
Oto syn Twój. Oto Matka twoja
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Potem Jezus, świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę». Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Dokonało się!».
I skłoniwszy głowę, oddał ducha.
Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, żeby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała.
Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Jezusem byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda.
Oto słowo Pańskie.
