Jakże odmienna jest nauka Jezusa odnośnie zbawienia od naszego spojrzenia na tę kwestię. Dziś słyszymy od Jezusa tę prawdę, że zbawieni będą nie ci, którzy znają Jezusa, wiedzą o Nim dużo, którzy przebywają z Nim, ale ci, którzy czynią z Jego nauki wykładnię swojej drogi, stosują się do jej zasad, zachowując je w swoim życiu, nawracając się pod jej wpływem. Do którego grona ludzi dziś należę? Trzeba zadać sobie to pytanie, będąc jeszcze w drodze, i swoim życiem dawać odpowiedź w codzienności. Jeśli moje wybory i decyzje będą dla Chrystusa, to nie muszę się bać niczego – z Jego strony nie muszę się lękać odrzucenia.
„Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości!” Jezus nazywa tę drogę i wejście do królestwa wejściem przez ciasne drzwi. Wybór należy do każdego z nas, do mnie i do ciebie.
ks. Henryk Czubat CPPS – Żyć Ewangelią – POMOC Wydawnictwo Misjonarzy Krwi Chrystusa
22 I przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy. 23 Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» On rzekł do nich: 24 «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. 25 Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. 26 Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”. 27 Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” 28 Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. 29 Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. 30 Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi». (Łk 13, 22-30)
O co proszę?
O żarliwość w życiu dla Jezusa i uwolnienie z rutyny.
Zbliżę się do Jezusa, który idzie do Jerozolimy (w. 22). Czas Jego ziemskiej misji powoli się kończy. Wielu Go nie rozpoznało. Nie przyjęło Jego życia, Jego słowa. Zmarnowali życie z Jezusem, chociaż był tak blisko.
Uświadomię sobie, że należę do wybrańców, którzy spotykają Jezusa na co dzień. Jest w Eucharystii, w Słowie, w natchnieniach i łaskach, które mi daje. Co mogę powiedzieć o moim byciu z Jezusem na co dzień? Czy zmieniło coś w moim życiu?
„Usiłujcie wejść przez ciasną bramę” (w. 24). Jezus prowadzi mnie w życiu przez „ciasne przejścia”, wymagające wysiłku. Czy godzę się na to? Co mnie najwięcej kosztuje w podążaniu za Nim? Jakiego życia szukam?
Codzienne przebywanie z Jezusem może mnie do Niego zbliżać, ale może także oddalać. Co przeważa w moim życiu z Jezusem: hojność, żarliwość, oziębłość, rutyna?
Wejdę w scenę, którą opowiada Jezus (w 25-29). Wsłucham się w bolesne słowa: „Nie wiem, skąd jesteście”; „Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości”. Przylgnę do Jezusa i będę Go żarliwie prosił, aby nigdy nie musiał ich wypowiadać pod moim adresem.
Wrócę do moich spotkań z Jezusem w Eucharystii, w Słowie, w Sakramencie Pokuty. Co chciałbym w nich zmienić, aby stały się bardziej zażyłe? O co chciałbym prosić Jezusa?
Ci, którzy wydają się pierwszymi, w oczach Boga mogą okazać się ostatnimi (w. 30). Bóg patrzy w serce, na jego wierność i czystą miłość. Będę powtarzał przed Jezusem: „Jesteś moją bramą życia. Prowadź mnie do Twojego królestwa”.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
My jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym – my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele. Chociaż ja także i w ciele mogę pokładać ufność. Jeśli ktoś inny mniema, że może ufność złożyć w ciele, to ja tym bardziej: obrzezany ósmego dnia, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, w stosunku do Prawa – faryzeusz, co do gorliwości – prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości legalnej – stałem się bez zarzutu.
Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 105 (104), 2-3. 4-5. 6-7 (R.: por. 3b)
Refren:Niech się weselą szukający Pana. Albo:Alleluja.
Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy, *
rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem, *
niech się weseli serce szukających Pana.
Refren:Niech się weselą szukający Pana. Albo:Alleluja.
Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, *
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, *
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
Refren:Niech się weselą szukający Pana. Albo:Alleluja.
Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, *
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem, *
Jego wyroki obejmują świat cały.
Refren:Niech się weselą szukający Pana. Albo:Alleluja.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Mt 11, 28
Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Łk 15, 1-10
Przypowieści o zagubionej owcy i zagubionej drachmie
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».
Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:
«Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”.
Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.
Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”.
Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca».
W dzisiejszej Ewangelii królestwo Boże zostaje porównane do uczty. Nie jest łatwo dzielić wspólny stół z Panem, dla którego istnieje zasadnicza różnica między dobrem a złem, którego nie mogą zmylić zewnętrzne gesty lub pozory bliskości. Chrystus nie chce mieć nic wspólnego z tymi, którzy dopuszczają się niesprawiedliwości. Nie znaczy to, że łatwo odrzuca, bo przecież zapowiada, że przyjdą ludzie ze wszystkich stron świata, ci, którzy nie mieli udziału w przymierzu Starego Prawa, i zasiądą przy stole w królestwie Bożym: „ostatni będą pierwszymi”. A pierwsi może za bardzo czuli się wyróżnieni, żeby dopuścić do siebie myśl, że także oni muszą się przedzierać przez ciasną bramę. Królestwo zawsze pozostanie darem, którego udziela zapraszający na ucztę Pan. By się na ten dar otworzyć, trzeba stale usuwać w sobie nawet najmniejsze pozory zła.
Panie Jezu, Twoje królestwo jest hojnym darem. Przez Twoją miłość oczyszczaj mnie z każdej winy i na koniec przygarnij do siebie. Amen.
Podstawowe pytanie, które z punktu widzenia religijnego trzeba sobie zadawać, brzmi: Kim ja jestem? Od tego zależą bowiem moje decyzje życiowe. Odpowiedzi na to pytanie mogą być różne i mogą zostać udzielone na różnych płaszczyznach. Spróbujmy odpowiedzieć na nie, patrząc na tajemnice chwalebne różańca.
1. Zmartwychwstanie
Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał (Łk 24, 4-6).
Kim ja jestem, skoro Jezus dla mnie zmartwychwstał? Wszystko, co rodzi się na tym świecie, jest śmiertelne. Każdy żywy organizm musi umrzeć. Gdy Boski Syn stał się człowiekiem, także przed Nim rozpostarła się perspektywa śmierci. Przyjął tę śmierć z wszystkimi bolesnymi konsekwencjami, a potem został wskrzeszony z martwych. Jego zmartwychwstanie pokazało perspektywę naszego życia. Jesteśmy jedynym Boskim stworzeniem żyjącym na ziemi, które wyrwane zostało z rąk śmierci. Bóg nas tak kocha, że obdarzył nas nieśmiertelnością.
2. Wniebowstąpienie
W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce (J 14, 2).
Kim ja jestem, skoro Syn Boga przygotował dla mnie niebieski dom? Jezus nie tylko zmartwychwstał. On wstąpił do nieba. To pokazuje, że wielkim pragnieniem Boga jest nie tylko to, byśmy żyli wiecznie, ale byśmy w wieczności z Nim przebywali. Ziemia jest miejscem dla śmiertelnych. Nieśmiertelni nie zostali stworzeni dla ziemi, tylko dla nieba. Bóg nas tak kocha, że przygotował dla nas mieszkanie w niebie. Będziemy tam mieszkać razem z Nim.
3. Zesłanie Ducha Świętego
I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić (Dz 2, 4).
Kim ja jestem, skoro Duch Święty zstąpił na świat, aby mnie sobą napełnić? Bóg obdarzył nas nieśmiertelnością i przygotował dla nas mieszkanie w niebie. Byśmy jednak na tym świecie nie pobłądzili, On sam zaangażował się w nasze życie. Duch Święty napełnił nas, abyśmy nie tylko mówili, tak jak On pozwala mówić, ale kochali tak, jak On potrafi kochać. Jest tylko jeden most, który łączy niebo z ziemią, a jego nazwa to miłość. Bóg kocha nas, dlatego pragnie, byśmy z Jego pomocą przemaszerowali po tym moście.
4. Wniebowzięcie NMP
Maryja Dziewica dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej (KKK 966).
Kim ja jestem, skoro moja Matka, Maryja, z ciałem i duszą została wzięta do nieba? Jezus obiecał nam, że przyjdzie po nas i zabierze nas tam, gdzie przebywa. Ta obietnica się właśnie spełnia. Wniebowzięcie Maryi tak czytelnie to pokazuje. Dom Ojca Niebieskiego stopniowo zaczyna zapełniać się ludźmi. Jest już tam nasza Matka, a miejsce dzieci jest przecież przy matce. Maryja nas kocha, dlatego z utęsknieniem na nas czeka.
5. Ukoronowanie NMP
Maryja Dziewica wywyższona została przez Pana jako Królowa wszystkiego (KKK 966).
Kim ja jestem, skoro moja Matka, Maryja, została tak bardzo wywyższona przez Boga? Bóg docenia. Tak bardzo wyróżnił i uhonorował Maryję. Ale Bóg uhonoruje także nas. Napisał o tym apostoł Jan: Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest (1 J 3, 2). Jego miłość do nas jeszcze niewyobrażalnie nas zaskoczy.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Umiłowani moi, skoro zawsze byliście posłuszni, zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, gdy mnie nie ma. Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą.
Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu i bez winy, jako nieskazitelne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego. Pośród niego jawicie się jako źródła światła w świecie. Trzymajcie się mocno Słowa Życia, abym mógł być dumny w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem.
A jeśli nawet krew moja ma być wylana przy ofiarniczej posłudze około waszej wiary, cieszę się i dzielę radość z wami wszystkimi; tak samo i wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną!
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 27 (26), 1bcde. 4. 13-14 (R.: 1b)
Refren:Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?
Refren:Pan moim światłem i zbawieniem moim.
O jedno tylko Pana proszę i o to zabiegam, †
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu *
po wszystkie dni mego życia,
abym kosztował słodyczy Pana, *
stale się radował Jego świątynią.
Refren:Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Refren:Pan moim światłem i zbawieniem moim.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. 1 P 4, 14
Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa,
albowiem Duch Boży na was spoczywa.
Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Łk 14, 25-33
Kto nie wyrzeka się wszystkiego,
nie może być uczniem Jezusa
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Wielkie tłumy szły z Jezusem. On odwrócił się i rzekł do nich: «Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem.
Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby położył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: „Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć”.
Albo jaki król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju.
Tak więc nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem».
Zamów wypominki za zmarłych – zeskanuj lub kliknij
Jasna Góra jest sanktuarium narodu. Trzeba przykładać ucho do tego świętego miejsca, aby czuć, jak bije serce narodu w Sercu Matki i Królowej. To tu w roku Millenium zostaje wypowiedziany historyczny jasnogórski Akt oddania w macierzyńską niewolę Bogarodzicy za wolność Kościoła w Polsce i świecie współczesnym. Tutaj zawsze byliśmy wolni!~Jan Paweł II