Dzień 21.

Witam cię w dwudziestym pierwszym dniu nabożeństwa „WRÓĆ”. Już trzy tygodnie za tobą. Dałeś radę! Z Bożą pomocą idziemy dalej.

Jak wiesz, często członkowie rodziny, którzy są daleko od Pana Boga, mogą stwarzać duże ograniczenia w praktykowaniu wiary przez najbliższych. Jednak są i takie przypadki, że to właśnie ktoś z bliskich dźwignie go w górę, do Boga. Święty Paweł napisał: „Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli któryś z braci ma żonę niewierzącą i ta chce razem z nim mieszkać, niech jej nie oddala! Podobnie jeśli jakaś żona ma niewierzącego męża i ten chce razem z nią mieszkać, niech się z nim nie rozstaje! Uświęca się bowiem mąż niewierzący dzięki swej żonie, podobnie jak uświęca się niewierząca żona przez «brata»” (1 Kor 7, 12-14).

Święty Hermenegild urodził się w Hiszpanii w VI wieku. Jego ojciec był zwolennikiem herezji arianizmu, a matka katoliczką. Mama chciała wychować syna w wierze katolickiej, ale zmarła przedwcześnie. Z czasem Hermenegild poślubił córkę frankońskiego króla, Ingondę, która była katoliczką. Królewna gorliwie modliła się za swojego męża pozostającego pod mocnym wpływem heretyków. Hermenegild, patrząc na dobre serce, miłość i niezachwianą wiarę żony, wyrzekł się błędów ariańskich i postanowił wrócić do Kościoła katolickiego.

Niestety, na wieść o tym rozgniewany ojciec odebrał synowi tytuł królewski i rozpoczął prześladowanie katolików. W końcu szaleńczy władca kazał swego potomka zakuć w łańcuchy i wtrącić do więzienia, dopóki nie wyprze się wiary katolickiej. Bohaterski królewicz namawiany był przez różnych ludzi do powrotu na arianizm. Nawet sam heretycki biskup odwiedził go w więzieniu i nakłaniał do zmiany. Nic to nie dało. On wolał wyrzec się ziemskiej władzy i dóbr, niż stracić zaszczyty niebiańskie.

Cierpliwość okrutnego ojca skończyła się i wydał wyrok na swojego syna. Hermenegild został ścięty w Wielki Piątek. Niech postawa żony bohaterskiego księcia będzie przykładem prowadzenia do Jezusa.