Gdyby na naszą niedzielną Mszę Świętą wszedł do kościoła człowiek z obcego kraju, który nigdy nie słyszał o Panu Jezusie i Ewangelii, to mógłby postawić pytanie: kim wy jesteście i co tutaj robicie? Odpowiedzielibyśmy, że jesteśmy chrześcijanami wierzącymi w Jezusa Chrystusa i należymy do Kościoła katolickiego. Lecz wtedy ten obcy człowiek mógłby zadać kolejne pytanie: na czym polega wasza wiara? Wtedy trzeba by przedstawić tej osobie to, co w naszej wierze jest najważniejsze, czyli główne prawdy naszej wiary.

Każdy z nas lubi przebywać w otoczeniu tego, co piękne. Dlatego lubimy wycieczki, podczas których oglądamy zachwycającą przyrodę. Zwiedzmy zabytki, oglądamy dzieła sztuki, słuchamy ulubionej muzyki. Cieszymy się, kiedy można oglądać ulubionego sportowca. Podziwiając pięknego gola wiemy, że to dzieło piłkarza, przecież piłka sama siebie nie kopnęła. Widząc wspaniały zamek wiemy, że ktoś go wybudował — to dzieło budowniczych, przecież cegły i zaprawa murarska same się tam nie poukładały. Obserwując więc dzieło, możemy coś powiedzieć o tym, który je stworzył. Kiedy obserwujemy piękno przyrody, też pytamy. Kto to wszystko tak pięknie stworzył, przecież samo z siebie nie powstało.

Cały świat i wszelkie piękno, które na nim się znajduje, stworzył Pan Bóg, Stwórca nieba i ziemi. Pan Bóg był od zawsze, bo jest wieczny. Chociaż Go nie widzimy, gdyż Bóg nie ma ciała, to jednak cały świat przekonuje nas o tym, że On istnieje. Świat jest piękny, więc i jego Stworzyciel jest piękny. Świat jest dobry, więc i Pan Bóg jest dobry. Świat stworzony został dla człowieka, gdyż Pan Bóg pragnął, aby nam na tym świecie było dobrze. W końcu Pan Bóg stworzył człowieka, gdyż chciał nas kochać, tak samo, jak rodzice pragną przekazać życie swym dzieciom, aby mogli je kochać.

Wierzymy w to, że jest tylko jeden jedyny Bóg. Nie ma innych bogów, nie ma innych bóstw. To zaś oznacza, że nikt inny poza Panem Bogiem nam nie pomoże i nie wysłucha naszych modlitw. Nie ma więc sensu wiara w magiczną moc różnych rzeczy, ustawianie w domu różnych figurek obcych bóstw, obrazków, innych przedmiotów, które nam zapewnią szczęście. Jako chrześcijanie wierzymy bowiem, że jest tylko jeden Bóg i tylko od Niego otrzymujemy pomoc i błogosławieństwo.

Wszyscy pragniemy w życiu sprawiedliwości, a najbardziej krzywdzi nas właśnie niesprawiedliwość. Wierzymy, że Bóg jest sprawiedliwy. To oznacza, że dostrzega wszelkie dobro, które czynimy, szczególnie to, którego nikt inny nie zauważa i nie docenia. Bóg widzi naszą wiarę, pobożność i wysiłek walki ze słabościami. Za to wszelkie dobro zostaniemy nagrodzeni. Lecz nie wolno zapominać, że Pan Bóg widzi także zło, które czyni każdy człowiek. Szczególnie to zło, które da się ukryć przed innymi, i krzywdy, za które nie odpowiadaliśmy. Za to zło wyrządzone bliźniemu, za które nie przeprosiliśmy i nie wyznaliśmy go na spowiedzi świętej, trzeba będzie odebrać sprawiedliwą karę. Sprawiedliwość bowiem docenia każde dobro, lecz nie może pominąć odpowiedzialności za uczynione zło.

Każdy z nas żyje wraz z innymi ludźmi. Należymy do rodziny, szkoły, Kościoła, klubu piłkarskiego. Potrzebujemy innych ludzi, aby wzajemnie się wspierać, pomagać sobie i sobą ubogacać. Chcemy też kochać i być kochani, a do tego koniecznie potrzebna jest nam druga osoba. Bywa jednak tak, że między przebywającymi ze sobą ludźmi rodzi się niechęć, wrogość i spory. Takie wspólnoty ludzi, gdzie występuje agresja lub zimna obojętność, nie przynoszą owocu dobra, miłości, wsparcia, poczucia bezpieczeństwa. Nie ma tam radości, a wręcz przeciwnie, pojawią się łzy samotności i krzywdy. Może być jednak inaczej. Żyjemy przecież nie po to, aby krzywdzić i być krzywdzonym, lecz po to, aby kochać i być kochanym. Z tego wzajemnego dobra powstają wtedy piękne owoce przyjaźni, wsparcia, uśmiechu, pomocy.

Najpiękniejszą wspólnotą jest Trójca Święta. Trzy Osoby Boskie – Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Między nimi nieustannie panuje zgoda, która przynosi piękne owoce. Bóg Ojciec stworzył świat i podtrzymuje go w istnieniu. Syn Boży odkupił świat swoją śmiercią i zmartwychwstaniem. Duch Święty umacnia naszą wiarę i pomaga w codziennym postępowaniu według jej zasad. W Trójcy Świętej trwa niekończąca się jedność i miłość. Owocami takiej zgodnej relacji Osób Boskich jest stworzony z miłości człowiek, miłosierdzie, które jest przebaczeniem i wsparciem w kłopotach, a także opieka Boża, która nieustannie nad nami czuwa.

Pan Bóg ukazał nam prawdę o sobie samym na kartach Pisma Świętego. Ukazał nam siebie jako Jedynego w trzech Osobach.

Syn Boży, czyli Jezus Chrystus, narodził się z Maryi Dziewicy i w ten sposób przyjął naszą ludzką naturę. Jezus jest więc jednocześnie Bogiem i Człowiekiem. Chrystus przyszedł na świat po to, aby odbudować przyjaźń Boga z człowiekiem, która została zerwana przez grzech pierwszych rodziców i wszystkie nasze grzechy. Dla naszego więc zbawienia Syn Boży oddał swoje życie na krzyżu, abyśmy my mogli żyć w niebie na wieki.

Człowiek to ciało i dusza, inaczej mówiąc mamy ciało i duszę nieśmiertelną. Nasze ciało podlegające czasowi zmienia się. Najpierw rozwijamy się od poczęcia w łonie matki, rośniemy i dojrzewamy. Później, z biegiem czasu nasze ciało starzeje się i zmęczone pracą przemija. Lecz każdy z nas ma jednocześnie duszę, która nigdy nie umiera. Duszę otrzymaliśmy od Boga i dlatego w głębi serca tęsknimy za przyjaźnią ze swoim Stwórcą. Ciało człowieka przemija i umiera, ale dusza nie podlega śmierci i po zakończeniu doczesnego życia przechodzi do wieczności. Naszym zaś obowiązkiem jest starać się o to, aby ta wieczność była w niebie.

Każdy z nas stara się być samodzielny. Uczymy się, pracujemy, podejmujemy różne wysiłki, aby zapewnić sobie godziwe życie i dobrą przyszłość. Lecz doskonale wiemy, że w naszym życiu są sprawy, rzeczy, które od innych otrzymujemy. Choć staramy się być samowystarczalni, to czasem potrzebujemy pomocy. Taka pomoc jest nam koniecznie potrzebna, aby osiągnąć zbawienie wieczne. Żaden człowiek nie potrafi sam zapracować na niebo. Żaden człowiek nie może sam siebie zbawić. To zbawienie jest darem Pana Boga, który posłał na świat swego Syna Jezusa Chrystusa, aby przez ofiarę śmierci krzyżowej wysłużył nam zbawienie wieczne. Zbawienie jest zatem darem Pana Boga kochającego każdego człowieka. Ten dar, czyli łaska Boża, jest darmowy i nie jest związany z żadnymi naszymi zasługami. Ten dar jest nam do zbawienia koniecznie potrzebny, gdyż bez Bożej pomocy nikt nie może osiągnąć nieba.