Bóg Ojciec przekazał przykazania Boże, które mówią, jak należy postępować, aby nie krzywdzić innych i nie obrażać Boga. Pan Jezus pozostawił nam w Ewangelii doskonały drogowskaz do nieba. Duch Święty podpowiada nam w Kościele, jak według tej nauki postępować. Jednak doskonale wiemy, że nie zawsze udaje się nam tak czynić. Szatan ciągle podsuwa nam pokusy, wmawiając, że kiedy złamiemy Boże przykazania, to osiągniemy szczęście. My zaś tym podszeptom tak często ulegamy i odwracamy się od miłości Bożej. Doskonale zaś wiemy, że każde złamanie Bożego prawa to grzech.

Grzesząc obrażamy największą i najwspanialszą miłość, jaką okazuje nam Pan Bóg. Kiedy ze smutkiem sobie tę prawdę uświadamiamy, jest nam bardzo przykro. Tak samo jak wtedy, gdy uświadamiamy sobie, że przez nieposłuszeństwo obrażamy ukochaną mamę lub tatę. Wtedy nie tylko żałujemy swego nieposłuszeństwa, lecz chcemy także za swoje zachowanie przeprosić.

Czasem szczególnego zastanawiania się nad swoim postępowaniem względem Pana Boga jest Wielki Post. Kościół wzywa nas wtedy do pokuty, czyli przepraszania Pana Jezusa za łamanie przykazań Bożych i nauki Ewangelii. Ten szczególny czas pokuty rozpoczyna się Środą Popielcową. To dzień, w którym obowiązuje nas post ścisły, czyli powstrzymanie się od pokarmów mięsnych oraz ograniczenie posiłków. Tego dnia podczas Mszy Świętej ksiądz posypuje głowę każdego wiernego popiołem jako wezwanie do nawrócenia i przepraszania Jezusa Chrystusa za swoje grzechy, aby odbudować więź miłości z Panem Bogiem.