XXVIII. Poświęcenie pokarmów
Człowiek do życia potrzebuje pożywienia. Doskonale wiemy że bez jedzenia i picia szybko opadamy z sił, a w ostateczności możemy nawet umrzeć. Dlatego tak ważne jest dla nas pożywienie. Pan Jezus w modlitwie Ojcze nasz polecił nam modlić się do Boga Ojca o chleb powszedni, aby nie zabrakło nam pokarmu. Naszym zaś obowiązkiem jest praca, aby o to, co potrzebne nam do życia, zadbać. W tym wysiłku pracy o chleb powszedni prosimy Pana Boga o błogosławieństwo.
Dlatego w Wielką Sobotę, dzień przed Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego, przynosimy do świątyni pokarmy, które spożywać będziemy podczas uroczystego wielkanocnego śniadania, dziękując za to, że mamy pod dostatkiem pożywienia i prosząc o to, aby nam nigdy jedzenia nie zabrakło. Chleb symbolizuje Pana Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie i codzienne nasze pożywienie. Mięso i wędliny symbolizują baranka paschalnego i ostatnią wieczerzę, którą spożył z apostołami Jezus w Wielki Czwartek. Jajka są symbolem nowego życia i zmartwychwstania Chrystusa. Chrzan jest wspomnieniem cierpienia Pana Jezusa, a sól to znak wiary, która powinna nadawać smak naszemu życiu, jak sól nadaje smak potrawom. Zielone gałązki zdobiące koszyczek wielkanocny to znak zmartwychwstania, które jest nowym życiem.
Ksiądz błogosławi i święci nasze koszyczki prosząc jednocześnie Pana Boga, aby nigdy nie zabrakło nam pokarmu. My zaś z wdzięczności za to, że nie brakuje nam jedzenia powinniśmy umieć dzielić się z tymi, którzy mają się od nas gorzej.
Ks. Radosław Rychlik – Elementarz wiary. Przewodnik na drogach wiary dla dzieci Bożych małych i dużych – BIBLOS Tarnów 2021