XXXIII. Uczynki miłosierne wobec duszy
1. Grzeszących upominać – to obowiązek zwrócenia uwagi, gdy widzimy, że drugi człowiek czyni zło. Pytanie też o to, czy sami potrafimy przyjmować takie upomnienia.
2. Nieumiejętnych pouczać – to obowiązek przekazania wiedzy tym, którzy jej potrzebują, i pytanie o to, czy doceniamy trud tych, którzy nam przekazują każdą wiedzę.
3. Wątpiącym dobrze radzić – to obowiązek udzielenia dobrej rady tym, którzy nie wiedzą, jak postąpić. Pytanie też o to, czy sami dobre rady chętnie przyjmujemy.
4. Strapionych pocieszać – to obowiązek towarzyszenia drugiemu człowiekowi w jego kłopotach i pytanie o to, czy zauważamy troski bliźniego.
5. Krzywdy cierpliwie znosić – to obowiązek życzliwości wobec tych, którzy przysparzają nam kłopotów swoim charakterem i pytanie o to, czy sami podobnie nie postępujemy.
6. Urazy chętnie darować – to obowiązek przebaczania doznanych krzywd i pytanie o to, czy sami przepraszamy tych, których krzywdzimy.
7. Modlić się za żywych i umarłych – to obowiązek zabiegania o dobro drugiego człowieka poprzez modlitwę, żyjącym wypraszając Boże błogosławieństwo, a zmarłym niebo. Jednocześnie to pytanie, czy modlimy się za najbliższych, którym tak wiele zawdzięczamy.
Ks. Radosław Rychlik – Elementarz wiary. Przewodnik na drogach wiary dla dzieci Bożych małych i dużych – BIBLOS Tarnów 2021